09.01.2003 Dahlia - netyorum.com / Sayı: 117

BEN'SİZ

Biz dünyaya getiriliyoruz ama anne ve babamızı seçme hakkımıza maalesef sahip olamıyoruz. Neden mi bu soru? Evet belki de bu seçim hakkı karşılıklı olsaydı kimler kimleri seçerdi o da tartışılır tabii ki. Bunu neden düşündüğümü soracak olursanız bana, cevaplarımı da dinlemeniz gerekecektir.

Doğuyoruz, büyütülüyoruz, ama nasıl? Benim gibi örnekler çok olsa gerek. Ama bunların kaçı anlatabiliyor hissettiklerini, yaşadıklarını ve de aldığı dersleri ya da onlara kalanla neleri yaşadıklarını.

Büyütüldüm belki ben şanslıydım. Tercihim ise annem ve babamla bir aile olarak büyümek ve bugün onların yanında olabilmek. Onların yanında olabilmek haklarını kaybettiler. Benim onlara ihtiyacım olduğu zamanlarda benimle yoktular. Çünküüüüü; kendi hayatlarını yaşamayı tercih etmişlerdi. Belki bana huzursuz bir ortam vermemek adına alınan kararlardı ama yoktular işte. Ben bunu biliyorum sadece.

Bildiğim tek bir şey daha var; anne ve baba duygusunu yitirmiş olmam. Annem ve Babam benim için herhangi birinden farksız. Kin dolu değilim asla. Onlarsız hayatı kabul ettim hayatımı en güzel şekilde yaşıyorum.

Şu an bende bir anneyim. Doya doya seviyorum, dolu doluyum. En güzel varlığın çocuk olduğunu yaşıyorum. Sadece yaşanır ve hissedilir diyorum.

Anne ve Babamızı seçme hakkı verilmiş olsaydı, ben kendi anne ve babamı seçemiyeceğimi biliyorum. Neden mi? Beni görmezlikten geldikleri için.

Hayatımızı güzel hale getirmek varken biraz da çekilmez kılan yine bizler değil miyiz? Yaşadıklarımızdan ders almak, geçmişle yaşamayı bir kenara bırakıp aldığımız derslerle daha sevecen, daha doğru, daha erdemli olmayı başarmalıyız. Son pişmanlıkların bir faydası olmuyor açıkçası. Nedenleri ve niçinleri ya da keşkeleri bir kenara bırakmayı ben öğrendim. Ama bunu bana öğreten yaşadıklarım ve hissettiklerimdi. Her zaman kazanamayız, kaybetmeyi de öğretiyorlar desem. Bunu belki anne ve babanızın öğretmesi daha acı. Sonucu ise; "Seçilme hakkına bile sahip olamamak."

Bunu bana yaşadıklarımla öğrettikleri içinse, ben yine onlara teşekkür ediyorum.

Kazansam da, kaybetsem de onlar benimle, ben de onlarla.....

Ben onlarsız, onlar da nensizzzzzzzzz.

Sevmenin ve sevilmenin onlarsız en güzelini yaşıyorum.

Hala hiçbir şey için geç kalmış değiliz. Sadece zamanı geri getiremeyiz.

"Seni bulmaktan çok aramak isterim
seni sevmeden önce anlamak isterim,
seni bir ömür boyu bitirmek değil
sana hep yeniden başlamak isterim."
Özdemir Asaf

Dahlia - 5.8.2002
e-posta: dahlia_65@msn.com 

netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)