|
21.03.2005 Tuba Çiçek - netyorum.com / Sayı: 161
SELÜLİTLİ PRENSES VE AT HIRSIZI PRENS
Yoksa siz hala ninenizin anlattığı masallara sempati duyanlardan mısınız?
Tanrı bilir ya, bununla övünüp kendinizi rezil bir dünyaya rağmen, manevi
değerlerini koruyanlar kategorisine de koyuyorsunuzdur.
Hayallerinizi yıkmak gibi olmasın ama size diyeceklerim var!
Bugün kafayı masalcı nineye taktım ve ona iki çift laf etmeden de duramayacağım
korkarım. Yoo korkumun sebebi onun hışmına uğrayıp, kendimi peri masallarının
birinde 'zalim büyücü' ya da 'kötü kraliçe' olarak görmek değil. Kaldı ki,
saflığı ve bönlüğü dillere destan prenses olmaktansa, cin fikirli ve parlak
zekalı kraliçe olmayı yeğlerim.
* * *
Elbette her çocuk gibi ben de, güzel ve iyi huylu prenseslerin repliklerini
ezberleyerek büyüdüm. Ve tabii beyaz atından başka sermayesi olmayan prenslerin
hayaliyle vuslata erdim. Amma ve lakin beyin kıvrımlarım birbiriyle temas etmeye
başladıktan hemen sonra, masalcı ninenin beni aptal yerine koymasına isyan
ettiğimi söylemeliyim.
Yahu be kadın! Onca iyi niyetine ve sevecenliğine rağmen, tüm yaşamlarını cefa
çekerek ve zulme uğrayarak geçirmiş prenseslerin sinirleri bir operasyonla
alınmış mıdır? Yoksa biz dünyalılar mı fazla asabiyiz?
Hem senin kraliçelerle ve büyücülerle ne alıp veremediğin var? Tavuğuna mı
'kışt' dediler, köpeğine mi 'hoşt' dediler?
Zaman zaman masalcı ninenin, bu 'İnek Şaban'ı kıskandıran ve ancak masalın
sonunda talihi gülen, 'ballı prenseslerinin' güler yüzlerinden de işkillenirim
ben.
Ayrıntıları pas geçersek, iki çeşit gülüş vardır. Biri şeytan gülüşü, diğeri de
melek gülüşü. Şeytan, yaşamın kötü ve acımasız oluşundan kendine pay biçip
gülerken; melek de evrenin kusursuzluğuna duyduğu hayranlıktan dolayı güler...
Hadi şeytanı anlarım; o hep bir pislik peşindedir ve genellikle de kendine
kurban bulmakta zorlanmaz. Eh kurbanlarına pabuçlarını ters giydirmesi de
eğlenmesi için yeterli bir sebeptir.
Ancak meleklerin bu bönlük sınırını aşmış iyi niyetleri beni canımdan bezdirir.
Üvey anne veya kötü kalpli büyücü prensesimize 'masal işkencesi' yaptıkça,
bizimki "büyüğümdür saygıda kusur etmem, lay lay looom" diyerekten ve hatta tek
tek basaraktan kırlara koşar, ota böcüğe karışıp, papatya toplar vs. İşte tam da
bu sahnede, prensesin ağzına iki tane geçiresim gelir.
'Amma abarttın Tuba, onlar masal kahramanı' felan demeyin. Gerçek yaşantıda da
var onlardan yahu. Vallahi de var, billahi de var. Ve ben onlardan birkaç
tanesini tanıyorum bile. Ha, 'tanıyorsun da neden ağızlarının payını
vermiyorsun' diye soracak olursanız, varlıklarından haberdarım, bir vesileyle
tanışmışım ama mecbur kalmadıkça görüşmeme kararı almışım.
* * *
Kimi zaman da, kötü kraliçelerin hikayelerini merak ederken yakalarım
kendimi.
Kimse 'kötü kraliçe' ya da 'zalim büyücü' olarak doğmaz elbette. Konuşmayı söker
sökmez 'ben büyüyünce kötü adam olacağım' diyen bir çocuğa rastladınız mı? O
yaşlarda, ya doktor ya da öğretmen olmanın hesabını tutarlar. Gerçi zamane
çocukları televole kültürünün esrimesinde manken ya da 'playboy'luğa özeniyorlar
ama onlar bile 'tamamen duygusal' kaygıların güdümündeler.
Şahsen, külkedisinin üvey annesine, şöyle mezesi ve alaturkası bol bir içki
masasında hikayesini anlattırmayı çok isterdim.
Üvey anneyi, önce bir iki kadeh şarap ve 'talihin elinde oyuncak oldum / kader
böyle imiş / buymuş alın yazım' şarkısı eşliğinde konuşturmayı denerseniz, onun
bile hüzünlü bir hikayesi olduğunu göreceksiniz.
Hatta, şarabın ardından bir duble rakı verip, üstüne bir de 'kader, kime şikayet
edeyim seni / alnıma yazılmış yazısın / derinsin silemem' şarkısını dinletince,
oturup beraber ağlayabilirsiniz bile!
Eminim, üvey annenin sızmadan önceki son sözleri şöyle olurdu: "Herkesin öyküsü,
kendine özel gelir. Belki farklı değildir kimsenin hikayesi diğerinden. Gerçek
ve değişmez olan tek şeyse, kimsenin kendini kötü kraliçenin yerine
koymadığıdır. Herkes, güzel ve iyi huylu prenses ya da kurtarıcı prenstir
hikayesinde..."
Bir varmıııış.. Bir yokmuuuuuş.. Develer tellal, pireler berber iken; gri
betonlar içinde, yeşil fukarası bir memlekette, kısa boylu, obez, suratı
sivilceli, selülitli bir prenses yaşarmış. Kompleksli, fesat ve bencilmiş de
aynı zamanda.
Prensesimizin kırıştırdığı prense gelince; para ondaymış ama kıronun
Allah'ıymış. Öyle çirkinmiş ki, ekin tarlasına koysan kargalar korkuluk sanıp
tarlaya dadanmazlarmış. At hırsızı gibiymiş. Söylentiye göre, beyaz atı da
çalıntıymış...
Hadi saksıyı çalıştırın da masalın devamını siz getirin. Eh bir zahmet e-mail
adresime de pas edin masalınızı. Bakalım hayal gücünüz ne alemde.
Karşılığında ne mi vereceğim?
Önce bir masalı görelim de hele, düşünürüz bir güzellik.. Bana laf
yetiştireceğinize gidin de masalınızı yazın kardeşim! Çarkıfelek mi sandınız
burayı? Hebidihübüdü mobilyadan etejer, yanında kılyün marka cep telefonu ve bir
adet de estekköstek porselenden üçççç kişilik yemek takımı...
Tuba Çiçek
www.tubacicek.com
netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel
yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine
tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya
link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)
|
