PİŞMANLIK
Eğer Tanrı, bir an için
benim bir dolma kağıt bebek olduğumu unutup,
bana biraz daha ömür verse idi:
Büyük bir ihtimalle tüm düşündüklerimi söylemezdim;
ama tüm söylediklerimi düşünürdüm.
Eşyalara değerlerine göre değil de,
ne anlama geldiklerine göre değer verirdim.
Daha az uyur, daha çok rüya görürdüm.
Çünkü gözümüzü ne zaman bir dakika kapatsak
ışığı altmış saniye kaybederiz.
Başkaları geri dururken, ben yürürdüm.
Diğerleri uyurken, ben uyanık kalırdım.
Başkaları konuşurken, ben dinlerdim.
Güzel çikolatalı bir dondurmayı nasıl da seve seve yerdim.
Eğer Tanrı, bana biraz daha ömür verseydi:
Daha basit giyinirdim.
Kendimi güneşe atar,
sadece vücuduma değil,
ruhuma da güneş banyosu yaptırırdım.
Eğer bir yüreğim varsa,
nefretimi buz üstüne yazar ve
güneşin çıkmasını beklerdim.
Yıldızlar üzerinde Van Gogh ile resim yapardım,
bir Benedetti şiirini düşlerdim ve
bir Serrat şarkısı ile aya serenat yapardım.
Dikenlerin acısını hissetmek için
gülleri gözyaşlarımla sulardım,
taç yapraklarını kızılca öperdim.
Tanrım, biraz daha ömrüm olsaydı...
Tek günümü,
sevdiklerime onları ne kadar sevdiğimi söylemeden geçirmezdim.
Her kadını ve erkeği, benim favorim olduklarına inandırırdım.
Aşkın içinde aşkla yaşardım.
Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış
olduğunu gösterirdim.
Aksine aşık olmayı durdurduklarında yaşlanacaklarını gösterirdim.
Bir çocuğa kanatlar verirdim.
Ama uçmayı kendi başına öğrenmesi için onu rahat bırakırdım.
Yaşlılara ölümün yaşla degil,
unutmakla geldiğini öğretirdim.
İnsanlar, sizden ne çok şey öğrendim.
Gerçek mutluluğun,
zirveyi nasıl ölçtüğünüze bağlı olduğunu bilmeden,
herkesin dağın zirvesinde yaşamak istediğini öğrendim.
Yeni doğmuş bir bebeğin,
o minik elleri ile babasının parmağını sıktığında,
aslında babasını ebediyen kapana kıstırdığını öğrendim.
Ancak bir insanı yerden yukarı kaldırmak için yardım ettiğinde
birisine yukarıdan bakma hakkının olduğunu öğrendim.
Sizden bir sürü şey öğrendim.
Ama bu öğrendiklerimi bir bavul içinde saklasa idim,
hiç bir faydası olmayacaktı ve mutsuz ölecektim.
Johnny Welch
(Sayın
Nihal
Yavuzkan'a teşekkürler)
Not: Bu
mektup geçen hafta netyorum.com'da yayınlanan Sayın Faruk
Eczacıbaşı'nın ilettiği İngilizce "Johnny
Welch'in mektubu" 'nun Türkçeleştirilmiş şeklidir.
24.11.2004 Önemli Not: Bu çeviri daha
önce Gabriel Garcia Marquez imzası ile yayınlanmıştı. Ancak "alev"
rumuzu ile bize yazan okurumuz bize bu öykünün Gabriel Garcia
Marquez'a ait olmadığını, yazarının Meksikalı bir vantrilog olan
Johnny Welch olduğunu aktardı. Bu nedenle yazarın ismini Johnny
Welch olarak değiştirdik. Daha detaylı bilgi için
http://www.museumofhoaxes.com/marquez.html adresine
bakabilirsiniz.
|
