31.05.2001 Tunca Dolapçı - netyorum.com / Sayı: 73

KÖRDÜĞÜM YOL

Bir yol var ki, o yola doğru sürüklenmiş bir şekilde gitmekte ve aynı zamanda patikada takılmış hatalarımızla uğraşmaktayız, bir yaprak gibi. Aslı bir damar ve kolları bütünleyen yeşil rengi. Yapraksa bizim bütün yaşamımız.

Yaşam belki bir yaprak belki de avuçlar içinde sıkıca tuttuğumuz kum taneleri. Her şey tümüyle bizlere bağlı. Yeter ki baktığımız her şeyde bir umutsuzluk görmeyelim. 

Bu yolda mucizeler, acılar, gülümsemeler, sevgiler, nefretler ve sayamadığımız bütün duygularımız gizlenmiş. Her adımımızda bu duygulardan birine denk düşeriz. Ama nedendir ki hep acılar sunuluyor önümüze, üzülüyoruz, hatta hatalarımızı da kabul ediyoruz. Fakat bir türlü hata yapmayı engelleyemiyoruz.

Gökyüzünden artılar ve eksiler yağarmış bir söylentiye göre. İnsan ya artıları ya da eksileri çekermiş. Galiba bizler biraz eksileri çekiyoruz. Belki de kolay pes ediyoruz yaşamda.

Derler ya, insanoğlu prizma gibidir. Her yön bir kapıyı gösterir ve her kapı bir duyguyu. Nereye yönelirsen onu yakalarsın.

Gelin artık gökyüzünden artıları toplayalım hep birlikte. Ufacık şeylerin bizleri incitmesine izin vermeyelim. Pes etmeyelim güzelim dünyamızdan. Baktığımız her şeyde iyiyi görelim ki, her şey yeşil kalsın.

Unutmayın kurumuş bir ağaç bize ne verebilir ki, işte her şeyi zamanında yaşayalım ki, kendimizi içimize hapsetmeyelim...

Tunca Dolapçı
e-posta: tuncadolapci@yahoo.com 

netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)