Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte
bulunur: "Bir hayat tecrübesi yaşamak ister misiniz?" Öğrenciler çok
sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler.

"O zaman" der öğretmen.
"Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz
verin." Öğrenciler bunu da yaparlar. "şimdi yarınki ödevinize hazır
olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates
getireceksiniz!"

Öğrenciler, bu işten pek bir şey anlamamışlardır.
Ama, ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar
hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der
öğretmen: "şimdi, bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için
bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın
içine koyun." Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer
tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar
dolmuştur.

Öğretmen, kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan
öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar: "Bir hafta boyunca nereye
giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız
yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde.. hep
yanınızda olacaklar."

Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni
yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar: - "Hocam, bu kadar ağır
torbayı her yere taşımak çok zor." - "Hocam, patatesler kokmaya başladı.
Vallahi, insanlar tuhaf gözlerle bakıyorlar bana artık." - "Hem sıkıldık, hem
yorulduk..."

Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir: "Görüyorsunuz ki,
affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz.
Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm
ediyoruz.
Affetmeyi karsımızdaki kişiye bir lütuf olarak düşünüyoruz,
Halbuki
"Affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir..."

İnternet'ten

Not: Bu çalışmayı ileten Sayın Dahlia'ya çok teşekkür ederiz. 25.2.2004