| Önsöz | Arama | Üyelik | Sohbet | Alış-Veriş | www.netyorum.com   
Ajanda
Seçtiklerimiz
Arşiv
Yazarlar
Yorumlar

Bölümler

Köşe Yazıları
Teknoloji
Sanat
Soru & Cevap
Dostluk & Sevgi
Eğlence
Geçmiş Zaman Olur ki

Konular

Sinema
Müzik
Kitap
Sözler
Oyunlar
Ürünler
Mekan
 
 
Reklam Fiyatları

İzleyici Mesajları

Elektronik posta :
bilgi@netyorum.com

 
 
Bu sayfayı arkadaşınıza göndermek için tıklayın.

 
 
Açılış sayfası yapmak için tıklayın.

Sık kullanılanlar listesine eklemek için tıklayın.

 

Eski Sayıları

21.03.2005 İlker Özlük - netyorum.com / Sayı: 161

"AKŞAMDAN" KALMA ADIMIZI SÖYLEDİK,
İÇİNDE SENİN ADIN YOKTU...

Akşamı sermiştik gündüzün üzerine, elimden bir şey gelmez sen masal gibisin, bir varsın bir yoksun, seninle gülüşmeler evvel zamanların içinde kaldı, şimdi yüreğine dokunsam senin geldiğini söyleyecek şarkılarım, belki içinde akşam olmayacak, sadece yalnızlığın hüzünlü melodisi ağır ağır dönecek gözlerinin çakırında, giderken bir beni bıraktın kendi yerine, başka hiçbir sen dolaşmaz oldu ayak altında, ondan hep seni anlatırdım, hafiften rüzgar çalsa bile kapıyı, ben seni anlatırdım, içinden çıkamadığım gecelerin gündüzünü sana sakladım, bir isim vermedim gelenlere, ismini de sakladım gündüzün yanına, sır oldum sarktım evlerin penceresinden, bir gece gördü beni bir de kelebeklerin küçük kanatları, sır oldum dedim ya, içimde yatan kış uykusuydu, elleri pamuk gibi bir çocuk gezdiriyordu hayallerimi, gündüzün sokağına çıksam akşamın hırkasını alıyordum yanıma, senin ismin yoktu, bir şeyler yazmak istesem sokaklar üzerime geliyordu, bir okul ısmarlıyordum, içinde çocuklar olan kendi çocukluğum gelmekten korkuyordu, bir yanım yalnızlık olmuştu artık, tam tenha oluyordum ki elini tutmak için, topladığın çiçekler baharı getiriyordu, başka bir mevsimin içinde yine gizlenir oluyordun, pencerelerini açıyordum kalbimin, senin gelip içerisine bakman için, ama sen başka bir şarkının içinde çalıyordun her şeyi, her gece senin gözlerin ağlıyordu kadehimin içine, her bir damlasına resmin yansıyordu, sır olup sızıyordum gecenin en güzel rüyasının içine, geldiğinde kapıyı açık tut, içimden çıkıp giden hayallere engel olma, bir yürüyüşün en hızlı yerinden inmiştim, senin oturduğun sokağa evinin kapıları ardına kadar açıktı, içinden küçük bir çocuk çıktı, yanında bana bakan küçük renkli gözleri vardı, beni yanında götüren minik gülümsemeyle bıraktı kendi yalnızlığımda, yine sen gelmeyi unuttun, ben de beklemeyi, şimdi boş bir evde şarkıların kaldı “içinde senin adın yoktu”.

İlker Özlük
e-posta: ilkerizm@yahoo.com


netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)


Yorum Ekle Yorumları Listele
161. Sayı önceki yazı 161. Sayı sonraki yazı
Yazarın Önceki Yazısı  
Her hakkı saklıdır. All rights reserved. netyorum.com © 2000-2005 İstanbul-Türkiye