| Önsöz | Arama | Üyelik | Sohbet | Alış-Veriş | www.netyorum.com   
Ajanda
Seçtiklerimiz
Arşiv
Yazarlar
Yorumlar

Bölümler

Köşe Yazıları
Teknoloji
Sanat
Soru & Cevap
Dostluk & Sevgi
Eğlence
Geçmiş Zaman Olur ki

Konular

Sinema
Müzik
Kitap
Sözler
Oyunlar
Ürünler
Mekan
 
 
Reklam Fiyatları

İzleyici Mesajları

Elektronik posta :
bilgi@netyorum.com

 
 
Bu sayfayı arkadaşınıza göndermek için tıklayın.

 
 
Açılış sayfası yapmak için tıklayın.

Sık kullanılanlar listesine eklemek için tıklayın.

 

Eski Sayıları

16.03.2004 Üzeyir Çaycı - netyorum.com / Sayı: 155

VAROLUŞ ÜÇGENİ

VAROLUŞ ÜÇGENİ

Ben ve onlar
Köşelerindeyiz
Varoluş üçgeninin...
En fakiri benim
Çırılçıplak...
Acıların üstlerine basarak
Girmişim aralarına.

Etrafıma toplanmış
Kelebekler...
Büyütmek için beni
Güllerime konarak...

O zamanlar
Derin derin nefes almışım
Geleceğin gözlerinden sızan
Gözyaşlarına bakarak.

Adımı "hasret" koymuşlar
Eflatun renkli düşünceleri
Sıyırarak özümden
Güle benzesin diye.

Küçük adımlarımı
Taşımışlar mutluluklarına
Bu yetmemiş
Bakışlarımla ıslanmışlar
Uzatarak dudaklarını
Yanaklarıma.

"Anam... babam..." dedirtmek için
Uykusuzluklarını eklemişler
Yüreklerine
Sevgiden köprüler kurarak…

Ben ve onlar
Köşelerindeyiz
Varoluş üçgeninin...
En fakiri benim
Çırılçıplak...
Acıların üstlerine basarak
Girmişim aralarına.

Üzeyir Lokman ÇAYCI
Paris – 14.11.2003

LE TRIANGLE DE L’EXISTENCE

Moi et eux
Sommes aux coins
Du triangle de l’existence…
Je suis le plus pauvre
Tout nu…
J’ai pénétré parmi eux
En marchant sur les souffrances.

Les papillons
Se sont amassés autour de moi…
Pour me faire grandir
En se posant sur mes roses…

A ces moments-là
J’ai respiré profondément
En regardant les larmes
Coulant des yeux de l’avenir.

Ils m’ont donné le nom de « nostalgie »
En extirpant de mon essence
Les pensées couleur violette
Pour qu’elles ressemblent à la rose.

Ils ont porté à leur bonheur
Mes petits pas
Mais cela n’a pas suffi
Ils ont été mouillés par mes regards
En tendant leurs lèvres
Vers mes joues.

Ils ont ajouté leurs insomnies
Pour mes faire dire « oh…parents »
En construisant des ponts
Dans leurs cœurs…

Moi et eux
Sommes aux coins
Du triangle de l’existence…
Je suis le plus pauvre
Tout nu…
J’ai pénétré parmi eux
En marchant sur les souffrances.

Üzeyir Lokman ÇAYCI
Paris, le 14.11.2003
Traduit du turc par Yakup YURT


 

Üzeyir Lokman Çaycı
e-posta: uzeyir.cayci@wanadoo.fr

 


netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)


Yorum Ekle Yorumları Listele
155. Sayı önceki yazı 155. Sayı sonraki yazı
Yazarın Önceki Yazısı  
Her hakkı saklıdır. All rights reserved. netyorum.com © 2000-2005 İstanbul-Türkiye