GÜLLERİN AĞLADIĞI BİR ZAMAN
Güllerin de ağladığı bir zaman
vardır.
Ama bir gül var ki onun gözlerinde her zaman gözyaşı vardır. Geceler
onun gözyaşlarını kendine saklar. Ama gündüzün aydınlığında nemlenen
gözleri onun hüzünlerini fısıldar. Denizler onun gözyaşları gibi
ıslak; güneşler hüzünleri kadar sıcaktır.
Güllerin de kokmadığı bir zaman vardır.
Ama bir gül var ki onun sevgi saçan kokusu her zaman vardır. Kokusu
sevgiden, rengi hasretten bir güldür. O, kalbi hasretle yanmış ama
sönmemiş, kül olmamış, kor olmuştur ve Allah adını kırmızı gül
koymuştur.
Güllerin de seviştiği bir zaman vardır.
Ama bir gül var ki sustuğu an bile sevgiyi yaşayan bir kalbi vardır.
Onun gülerken bile yaprağında gözyaşı vardır. Ama o gözyaşlarında
bile sevgiden gelen bir sıcaklık vardır.
Onun gözünde vazolara girmenin bir anlamı yoktur.
Ama onun hüznünü ve sevincini paylaştığı kır çiçekleriyle
arkadaşlığı vardır.
Güllerin de uyuduğu bir zaman vardır.
Ama bir gül var ki onun geceleri bile kapanmayan gözleri vardır.
Sevgisi gece gündüz yoldadır, duası, kokusu anbean sevdiğine varır.
Güllerin de solduğu bir zaman vardır.
Ama bir gül var ki kokusu sevgilinin yüreğine işlemiştir de
bu yüzden ölümsüzlük sırrına kadem basmıştır.
Ve onun mezar taşına şu yazılmıştır:
SEVMEYEN İNSANLAR ÖLÜR AMA,
SEVEN GÜLLER SOLMAZ,
ONLARIN KABRİ DE OLMAZ.
Dr. Apathy
Not: Sayın Rıza Karataş'a teşekkür ederiz. |