Sensiz her günümün ardından gün batıyor...
Başlıyor gün boyu sensizliğimin ruh baskısı
Yat yata bilirsen... uyu, uyu diyorum kendime
Kalbim isyan ediyor sensizliğime
Neden neden, diyorum, neden sensizim ben?
İsyan ediyorum kaderime....
Aahhh!!!! bana bir dönsen...

Kalbimin isyanına ruhum,
Ruhumun isyanına bedenim dayanmıyor
Gözlerimdeki son ışık ümitsizlikle soldu.
Duyduğum her şarkı beni ağlatıyor...
Yazdığım her şiirde sen, yalnız sen...
Artık kalemimle bir bütünüm ben.
Ahhh!!!! bana bir dönsen..

Biliyor musun nelerle avunuyorum?
Senle geçen günlerimi unutamıyorum
Sor bana bir tanem, hangi gün, diye
Ben her gün seninle sensizliği yaşıyorum...
Bu isyan bu bekleyiş bitecek biliyorum
Kaderime kahroluşlarım son bulacak.
Ahhh!!! bana bir dönsen.

Dökülüyor bahar dallarındaki meyve çiçekleri
Ben kokularını duyamıyorum neden?
Tükeniyor tanrının bahşettiği günler
Bunu biliyorum gülemiyorum neden?
Sensizliğin verdiği ızdıraplarla ben
Göçüp gitsem de ne olur ''beni unutma'' sen.
Ahhh!!!!! ahh!! ne olur bana bir dönsen...

Yazdıklarım burada bitmeyecek
Sanırım kalemim de beni terk etmeyecek.
Ben bir gün, bir gün onu terkedersem...
Sen, sen bir tanem bembeyaz sayfalarımda
Sonsuza dek tertemiz yaşayacaksın.
Şiirlerimde mutsuzum yarınlarımdan umutsuzum..
Yine de diyorum, Ahhh!!!!
Ahh!! BANA BİR DÖNSEN..

Gülay Atilay (Durmaz)