Tanrım!!! Verdiğin yürekle sevdim...
Tuttum, ta benliğime oturttum ..
Bir umut kırıntısı gözlerimde.
Yürüyorum durmadan suskun ve sessiz
Ne kadar dönüp dolaşsam yine de
Hep çıkmaz sokaktayım çaresiz
Sokaklar hep aynı bir ben değilim
Sanki zaman akıyor hiç durmadan
Boşlukta bir şeyler arıyor ellerim
Belki de mahşere dek bulunamayan
Yitirdiğim neydi aradığım ne?
Yüreğime çöken bu ızdırap ne?
Tanrım!! Ne günah işledim bildirsene
Yaşam diye verdiğin bu muydu söyle...
Bir çıkmaz sokağın sonundayım işte
Suskun ve tek başıma seninleyim
Yaşamdan sonsuzluğa geçişte
Bilmiyorum söyle bana ben neyim?
Sevdiysem verdiğin yürekle sevdim
Tuttum, ta benliğime oturttum onu.
Benliğim acı, hüzün ve ızdırap selinde.
Yoruldum bu yolun sonuna geldim
Yıkık, üzgün ve paramparça onsuz
Onsuzluk buysa Tanrım! Buysa yaşamak
Sil alnımdan yazdığın bu kara yazıyı
Ya da bir yere çıksın çıkmaz sokak
Ya al canımı ..
Ya da öldür içimdeki onu
***
Hala bir umut kırıntısı gözlerimde
Sonsuz sevgisi taaa içerimde
Bir çıkmaz sokağın sonundayım
Bildiğim tek son var başındayım...  

Gülay Atilay