TERKEDİLEN

Yıldızsız bir gecede
Fısıldaştı rüzgar, ay
Sanki bana bakıp güldüler mi ne?
"Nedir bu garibin hali, tek başına perişan?
Nerde senin sevgilin?" 
Dedi sanki sahile vuran dalgalar...
Ellerim cebimde;
Oturdum, boş, terkedilmiş bir sandalın kenarına
Üzerine adın kazınmıştı.
Gözlerim doldu,
Ağlayamadan rüzgar uçurdu gözyaşlarımı.
Sahil öyle boş, öyle sessiz
Ve dalgalar gülüyordu halime...
Ta uzakta birkaç ışık 
Göz kırptılar gizlice
Ne gam doluydu içim o gece.
Seslendim adını denize defalarca
Öyle hoyratlaştı ki deniz,
Kalk, git dercesine dövüyordu sahili dalgalar
Kalktım...
Bir ıslık,
Bir melodi çalmaya çalışıyordum dudaklarımda,
Ama o hain rüzgar
Duyamıyordum, çaldığım bizim şarkımızdı...
Senin ve benim gölgelerimiz elele
Seninkisi hayal, benimkisi sahici
Anılar kollarımızda.
Hoyrat deniz, kıskanç rüzgar, kötü ay!
İstemiyordu artık bu sahilde beni,
"Git" artık dediler hepsi
"Hatıralarını da al,
Yitik kayıp sevgini de götür,
Daha çok sevgiler yaşanacak buralarda,
Al topla artık herşeyini
Gelme artık yanımıza!...."

Ebru Türkol