Ne kadar da zor nefes almak,belirsizlikler içinde hayatı anlamaya çalışmak, şu yazdığım satırlar bile beynimden çıkıp parmak uçlarıma dökülünceye kadar belki de binlerce kez değişip şekilden şekile giriyor.

Oysa gözgözü görmeyen bir siste ilerletmeye çalıştığımız yaşantımızın dışında, berrak bir su birikintisi kadar açık ve net hayat. Gece olunca yıldızların çıkacağı belli mesela ya da gece 24:00'den sonra saatin 01:00 olacağı, bahar gelince çiçeklerin açacağı, gök gürlediğinde ise yağmur yağacağı, yanlış yazılan bir yazının yırtılıp atılacağı, titrek bir mum alevinin üflendiğinde söneceği ve herşeyin bir gün mutlaka biteceği....

Ya senin, benim ve daha binlerce kilometre uzaklıktaki bir sevgilinin? Kirpiklerinden süzülen yaşı kimin sileceği, sevginin tadını yüreğinde hissetmeyi, saçlarına ne zaman ak düşeceğini ya da mutluluktan uçarcasına damak tadında kalan o eski sevdalara yeniden ne zaman dönebileceğinizi bilebilir misiniz?

Gece olunca ardarda içilen sigaranın acısını dudaklarınızda hisettiniz mi hiç, görmeden bir insanı sevebildiniz mi, nedensizce ağladınız mı, boş boş sokaklarda dolaştınız mı mesela?

Biliyorum o kadar da karanlık değil hayat, her yeni günün ardında bir umut, umut dolu bir denizde kıyıya ulaşmak için durup dinlenmeden çekilen kürekler ve gökkuşağının altından bir gün mutlaka geçmeyi başaracak bir hırs var içimizde.

Peki ya biterse?

 Altan Çelik