DAPHNE
Bir gün, Apollon Thessalia'da
kıyıları ağaçlarla gölgelenen Peneus ırmağı kenarında,
güzel bir genç kız gördü.
Bu güzelin adı Daphne idi ve
Apollon, görür görmez ona aşık olmuştu.
Daphne, ormanların derinliklerinde dolaşmaktan zevk alıyordu.
Ay ışığında yabani hayvanları kovalamak, avlamak en büyük eğlencesi
idi.
Yalnız başına dolaşmayı çok seviyordu.
Dahası, Daphne hayatı boyunca yalnız yaşamaya yemin etmişti.
Erkeklerden nefret ediyordu.
Bu yüzden evlenmeyi kesinlikle istemiyordu.
Fakat Apollon ona delicesine tutulmuş peşini bırakmıyordu.
Ormanda karşılaştıklarında
Tanrı Apollon güzeller güzeli bu kızla konuşmak istedi
ancak Daphne ondan korkarak koşmaya başladı.
Apollon ne dediyse onu durmaya ikna edemedi,
Daphne korkmuştu bir kere.
Yorgun düşene kadar koştu koştu,
daha fazla koşacak gücü kalmadığında yere yıkıldı ve
toprak anaya yalvarmaya başladı.
"Ey toprakana beni ört, beni sakla, kurtar"
Toprakana onun yakarışını duymuştu.
Az sonra Daphne,
yorgunluktan ağrıyan bacaklarının sertleştiğini,
odunlaşmaya başladığını hissetti.
Gri renk bir kabuk göğsünü kapladı.
Güzel kokulu saçları yapraklara dönüştü ve
kolları dallar halinde uzandı,
küçük ayakları ise kök olup toprağın derinliklerine doğru indi.
Apollon, sevdiği kıza sarılmak isterken
bu Defne ağacına çarpınca şaşırdı.
O günden sonra Defne ağacı Apollon'un en sevdiği ağaç oldu ve
defne yaprakları genç tanrının saçlarının çelengi oldu.
Kahramanlara ödül olarak defne yapraklarından yapılma taçlar
taktılar.
|
|
