Ebru Altın -

1982 yılının karsız ama bir o kadarda soğuk bir ocak günü gözlerimi izmit'te açtım. Kaza sonucu ana rahmine düşmeme rağmen sonradan evin küçük, yaramaz birazcıkta afacan prensesi olarak yerimi aldım. Bundan iyisi Şam'da kayısı misali sesimi soluğumu çıkartmadan bu güzelliğin nimetlerinden yararlandım bol bol…

Bebeklerle oynamak veya deli gibi saatlerce ip atlamak yerine erkek çocuklarıyla misket oynamayı ve de hile yapmayı kendime bir görev bildim. Yavaş yavaş aklım ermeye başladığı zamanlarda da kendimi "Cin Ali" serilerinin içinde buldum.

Lise çağına geldiğimde ise tercihimi yabancı dil ağırlıklı eğitim veren bir devlet okulundan yana kullandım. Harala gürele giden okul yaşantımdan arta kalan zamanlarımda bir sinema şirketinin redaktörlük görevini üstlendim. Aynı zamanda amatör olarak da tiyatroyla ilgilendim.

Lise eğitiminden sonra her ne kadar iletişim fakültesine girmek için yırtınsam da lisede seçtiğim alandan dolayı bunu başaramadım. Bunun yerine Muğla Üniversitesi'ne kapağı attım. Okuduğum bölümden dolayı olsa gerek çevremdeki kişilerin okuyan bahçıvanımız tabirleriyle sık sık karşı karşıya geldim. Hatta öyle ki zamanla ben bile öyle olduğum kanısına kendimi inandırdım: İşin çizim yönünü es geçenlere de sürekli teessüflerimi belirttim…

Hayallerimde yatan gazeteciliğe ise yaz tatillerimi değerlendirmek adına girdiğim Anadolu Ajansı Kocaeli Bürosu'nda adım attım. Küçük küçük emekleme evresini atlattıktan sonra hayatımın muhabirlik evresini bir yerel gazetede devam ettirdim. Bir süre sonra yerel basının hayallerimde yer alan gazetecilik olgusuyla örtüşmediği gerekçesiyle oradan ayrılmayı tercih ettim.

Sarp ve karmaşık yolları seven, gönlünün derinliklerinden gelen sesi dinleyip burnunun dikine giden her oğlak insanı gibi benimde en büyük tutkum okumak ve bunları insanlarla paylaşmaktır. Nede olsa bilgi paylaşıldığı sürece güzel bir ifade taşır.
Ebru ALTIN

2005 yılındaki yazılar.

2006 yılındaki yazılar.