24.05.2001 Ebru Türkol - netyorum.com / Sayı: 72

AÇIKLAMA

Gecenin üşüten karanlığında nefesimle buğulanmış camdan dışarı bakıyorum. Dışarısı epey soğuk olmalı. Bu saatte sokakta kimseler kalmaz zaten, tek tük yalpalayarak gezen sarhoşlar, bir de sessizliği bozmamak istercesine ilerleyen arabalar olur. Ben ise bu saatlerde ışığım sönmüş, pencerenin kenarına oturmuş halde hayaller kurarım. Şu sokak lambasının ışığında görürüm kimi kez yüzünü.... O öpmek için can attığım ama asla yapamadığım güzel yüzünü... Siyah saçlarını karıştırırım ellerimi uzatıp, sana seni nasıl sevdiğimi söylerim defalarca... Mavi gözlerinde ışıltılarla "Ben de seni!" dersin bana... Sonra bir anda yok oluverir hayalin, yine o dayanılmaz can sıkıntısı başlar...

Pınar'ın arkadaş grubumuza katılmasının üzerinden 4 ay geçti. Delidolu, akıllı, neşeli haliyle herkesin gönlüne taht kurdu. Ya benim?... O'nu gördüğüm, elini sıktığım "Merhaba!" dediğim ilk günden beri bu hayaller içinde yaşıyorum. Ama bu gece çok farklı olacak diğerlerinden, çünkü aşkımı anlatma cesareti var içimde. Telefonu açacak "Pınar, ben seni çok seviyorum, bugüne kadar arkadaşça hislerle yaklaştın bana, bu yüzden açıklama fırsatı bulamadım" diyeceğim..." O da "Ben de aynı durumdayım Aydın, sana hep anlattığım sevdiğim var ya O SENSİN" diyecek bana...

Bunları düşünürken telefonun sesiyle kendime geliyorum. Merakla uzatıyorum elimi, acaba benden önce O mu karar verdi sevgisini açıklamaya?

- Alo ben Aydın kimsiniz?
- Selam Aydın,rahatsız etmiyorum ya bu saatte? İçim içime sığmıyor bu gece... Sana söylemesem rahat edemeyecektim...
- Eee..vett.. Ne diyecektin Pınar?
- Şeyyy, hani hep bahsediyordum ya sana; bir sevdiğim olduğından... Okulu sağ salim bitirmiş, yarın yurtdışından geliyor. Bütün arkadaşlarımı aradım tek tek, seni de bu sevincime ortak edemezsem ölürdüm. Sende benimle karşılamaya gelir miydin? Hem tanışır sohbet ederdiniz. Ne dersin?
- ................................. 

Cevap veremeden elimden ahizenin düştüğünü farkediyorum. Ama ne onu kaldırabilecek, ne de Pınar'ın telefondan gelen meraklı sesine cevap verebilecek gücü bulabiliyorum kendimde... Koskoca bir umutsuzluk ve hayalkırıklığı çöküyor omzuma, öylece kalıyorum......

Ebru Türkol
e- posta: barutt@turk.net

netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)