| Önsöz | Arama | Üyelik | Sohbet | Alış-Veriş | www.netyorum.com   
Ajanda
Seçtiklerimiz
Arşiv
Yazarlar
Yorumlar

Bölümler

Köşe Yazıları
Teknoloji
Sanat
Soru & Cevap
Dostluk & Sevgi
Eğlence
Geçmiş Zaman Olur ki

Konular

Sinema
Müzik
Kitap
Sözler
Oyunlar
Ürünler
Mekan
 
 
Reklam Fiyatları

İzleyici Mesajları

Elektronik posta :
bilgi@netyorum.com

 
 
Bu sayfayı arkadaşınıza göndermek için tıklayın.

 
 
Açılış sayfası yapmak için tıklayın.

Sık kullanılanlar listesine eklemek için tıklayın.

 

Eski Sayıları

24.11.2005 A. Vahap Ergüven - netyorum.com / Sayı: 164

ANNE

Bu gün günlerden Cuma
İş yok güç yok
Sığınmışım bir kahvehanenin ücra köşesine
Dışarıda zemheri ayazı
Kar tanecikleri uçuşuyor yüreğimde
Poyrazın gizemli yörüngesinde
Çaycı görecek diye ödüm kopuyor.
Utancımdan al al olmuş yanaklarım
Ellerim tirtir titriyor, kalbim bir acayip atıyor
Ceplerim boş, cüzdanım olmadı zaten
Kafamı gömmüşüm kahvehanenin uğultusuna
Dalıp gitmişim acılarıma anne
Evde ekmek bekleyen kızıma
Yalın ayak gezen hanıma, ne diyeyim ben şimdi
Ben mahsur kalacağım bu ayaza anne
Gebermiyorum da kurtulayım
Nasıl dayanabilirim bilemiyorum
Köy kokulu yüreğini özledim anne
Buram buram dağları ve çağlayanları
Gelincikleri özledim anne
Ekmek bedava, su bedava, hava bedava
Babamın nasırlı ellerini özledim anne
Söyle be anne ben tek başıma ne yapabilirim
Bu köhne dünyada
Kızıma bir kırmızı pabuç alabilecek miyim
Ellerim ekmekle o ahşap eve çıkabilecek miyim
Dindirebilir miyim anne
O masum bebeğin acıya boyanmış göz yaşlarını
Gülerken okşayabilecek miyim ceylanımı
Ben bu garip yudumda mahsur kaldım anne
Dinlemedim ben seni , bilsen ne kadar acı çekiyorum
Bu gavur ölüsü akşamlarda
Islak bir melodi yuvarlanırken dudaklarından
Açtığı derin çizgileri, sevginle taşındığını anlayamadım
Anne...
Ah anne ah.. güldüremedim yüzünü
Hep acı oldum kalburunda, dert oldum yüreğinde
Yarım kalan bir beste oldum dudaklarında
Ben senin sevgini hak edemedim belki
Ama artık anlıyorum seni anne
Taşıdığın kalbin büyüklüğünü ve ağırlığını biliyorum anne
Ölürsem eğer anne, kızıma bana baktığın gibi bak
O yavru ceylanımı, senin beni sevdiğin gibi seviyorum

O sana emanet anne..ve babamın merhametine
Beni özlediğinde anne onun gözlerine bak
Bak anne kızımın gülüşlerinde gülücüklerimi
Acılarında ise boğulduğumu göreceksin
Ben artık gidiciyim, arkamda bir yığın acı bırakarak anne
Ama sen beni merak etme anne
Ben zaten hiç yaşamadım ki
Varlığım ızdırap, yokluğum bel ki kurtuluş olur anne..
Kızım sana emanet anne ...
Ona bana baktığın gibi bak anne
Canım annem...

A.Vahap Ergüven


netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)


Yorum Ekle Yorumları Listele
164. Sayı önceki yazı 164. Sayı sonraki yazı
  Yazarın Sonraki Yazısı
Her hakkı saklıdır. All rights reserved. netyorum.com © 2000-2005 İstanbul-Türkiye