| Önsöz | Arama | Üyelik | Sohbet | Alış-Veriş | www.netyorum.com   
Ajanda
Seçtiklerimiz
Arşiv
Yazarlar
Yorumlar

Bölümler

Köşe Yazıları
Teknoloji
Sanat
Soru & Cevap
Dostluk & Sevgi
Eğlence
Geçmiş Zaman Olur ki

Konular

Sinema
Müzik
Kitap
Sözler
Oyunlar
Ürünler
Mekan
 
 
Reklam Fiyatları

İzleyici Mesajları

Elektronik posta :
bilgi@netyorum.com

 
 
Bu sayfayı arkadaşınıza göndermek için tıklayın.

 
 
Açılış sayfası yapmak için tıklayın.

Sık kullanılanlar listesine eklemek için tıklayın.

 

Eski Sayıları

15.12.2003 Ayşe Önder - netyorum.com / Sayı: 149

YALNIZLIK

Hiç ne kadar yalnız olduğunuzu düşündünüz mü? Aynanın karşısına geçip hiç baktınız mı ağlayan gözlerinize saatlerce? Bir nefes kadar yakınınızda olan
biri hiç sizi yüzüstü bırakıp gitti mi?

Ellerini bir kerecik bile tutamadan, dudaklarının tadına varmadan, bedeni bedeninize değmeden, solmuş bir bahçede tek, kırmızı, heyecanlı bir çiçek gibi kaldınız mı hiç ortada?

Hayat bazen bir mum gibi eriyor önünüzde. Bakıp izleyince kendinizi bırakıyorsunuz, dakikalar, saatler geçiyor farkına varmadan. Peki ya sonunda
size ne kalıyor?

Sadece kalbinde ve aklında varolmuş hayaller ve boş bir şamdan... İlk bakışlardı her şeyi alevleyen. Görmezden, bilmemezlikten gelmeler... başka söyleyip, başka anlatmalar. Akşamları hal hatır sormak için arayıp saatlerce konuşmalar. Buluşmak için haftasonunu beklemeler ve en önemlisi onun sevgisini kalbinin en gizli köşesinde hissetmeler...

Kim bilir belki aşk dedikleri şeydi bu. Küçük bir çiçeğin filizlenip, açması, mis kokusunu etrafına yayması, muzip gözleri üzerine çekip daha sonra kendisine has endamı ve cilvesiyle kendini beğendirmesiydi. Gökyüzündeki bulutların çekilip güneşin bu heyecanlı çiçeğe hayat vermesiydi. Hep aklındaydı o. Uyurken, ders çalışırken, yemek yapıp müzik dinlerken. “o” hep seninle beraberdi. Yüzünde küçük bir tebessüm yaratırdı hatırlayınca, hep umut doluydu yüreğin. Sevgi, seni görünmez bir pelerin gibi sarmıştı ve eteklerinde mutluluk taşıyordun tıpkı o çiçek gibi. Sadece sen ve o vardı tıpkı çiçek ve güneş gibi.

Sonra gözlerini açtın. Mum erimişti artık. Umutların heyecanın ve aşkınla beraber erimişti. Senden bir şeyler alıp götürmüştü. Çiçek solmuş yaprakları bir bir düşmüştü.

Ve sen aynanın karşısında ağlayan gözlerini izliyordun;

Tıpkı eriyen mumu izlediğin gibi..

Ayşe Önder
e-posta: aysonder@hotmail.com


netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)


Yorum Ekle Yorumları Listele
149. Sayı önceki yazı 149. Sayı sonraki yazı
   
Her hakkı saklıdır. All rights reserved. netyorum.com © 2000-2005 İstanbul-Türkiye