|
30.10.2003 Zeynep Yazıcı - netyorum.com / Sayı: 147
KENDİMCE VARIM
Düşünüyorum ve yine düşünüyorum; demek ki varım!
Varolma ve yok olma arasındaki bu savaş sonsuza eşit koşullarda sürüp gidiyor…
Yaşam kimi zaman bura da ve kimi zaman orada üstedir. Ölümde öyle. Aydınlık
denizin kıyılarına ayak basan çocuğun yaşam viyaklamaları, ölümün hüzün verici
iniltilerine karışır. Bu iki oluş birbirine karışmadan hiçbir gecenin ardından
gündüz gelmediği gibi, hiçbir gündüz de geceye dönmemiştir.
Doğanın ne dediğini duymuyor musunuz? Beden için acıdan uzak, tin için tasasız
olmaktan başka bir isteği var mı ki? Acıyı dindirebilen, tasayı yok edebilen her
şey ona sevinç verir. Doğa doğa olarak bundan başka hiçbir şey istemez Eğer
bizim evimiz de ellerinde geceyi aydınlatmak için meşaleler tutan heykeller
yoksa, her yanı gümüşle ışıldamıyorsa ve altınla,dostların arasında,taze
çimenlerin üstüne uzanarak, kolayca ve masrafsızca, kendimizi dinçleştirebilmek
için,bir de hava bize gülümsüyorsa ve mevsim yeşil otların arasına çiçekler
serpiştirmişse bana yeterlidir.
Sevgiyle kalın;
Zeynep Yazıcı
e-posta: yazicizeynep@hotmail.com
netyorum.com: (Bu metnin elektronik, basılı veya görsel
yayın organlarında tamamen veya kısmen yayınlanması yazarının yazılı iznine
tabidir. Aksine davranılmaması önemle rica olunur. Alıntı yapılmadan bu sayfaya
link verilmesi için herhangi bir izin gerekmemektedir.)
|
