Hayatımın sebebi nişanlım için.... 

Sensizken rüzgara dair...

Gönlümün çınarından gökyüzüne yine hüzün yaprakları düşüyor gece tüm hainliği ile üzerimde, sensizlik kapımda bekliyor her gelen esintiye kapımı açıyorum artık...

İçinde senin kokun var sar beni kollarınla bütün bedenimi sar gecenin sahibi rüzgar ne ben seni anlarım ne sen bu özlemişliği bilirsin hiç gitmemiş gibi gelir hiç gelmemiş gibi gidersin nedenleri ayıklıyorum bir bir....

Allahım neden...

Nedir bu içimdeki, onun yokluğunda beni kemiren herşey sanki onun, elleri geziyor yatağımda, duvarımda, masamda artık susmuyorum...

Susamıyorum...

Konuşamasamda çığ düşsün bırak sözlerime her kelimem bir deprem sesim susmaz bir an canhiras gönlüme pranga vurma kasırgalar esmeli gözlerimde dudaklarımda tufan yine yaralı ceylanlara döndüm kanım akar durmaz, ciğerime kurşunlar kor gibi ölümdür sanırım sensizlik gozlerimde bir renk, uçurum, sıyahın en karanlık dibi seninle olduğumamı yansam hep bitiyor diye, yoksa sensizliğemi yine gelecek diye bilmiyorum...

Hep birseyleri özlemek hasret çekmek mi acaba kader neden yalnızlık hep bende kalır sevinçler hep çeker gider tut diyorum rüzgara ellerimi tut alnımı okşa bir yalnızlık, bir sen, bir ben kaldık nasıl olsa

Levent Işıklıgöz
e-posta: slevents@hotmail.com