DELİ MAVİ VE İSTANBUL

 

Öfkesinin haykırışları patlıyordu göğün
Göz torbaları yırtılan heybetli dev,
Tir tir titreyen sevgilinin üstüne
Kamçı gibi iniyordu


Oysaki sımsıcak bir aşktı onların ki,
Belki biraz bunaltıcıydı ama
Sarıp sarmalamış, kaynaşmıştı yürekleri
Sevgili ile mavi çok zamandır kucak kucağaydı...


Ama bu aşkın ateşinden muzdarip olan insanlık,
Kaçıyordu kıyı bucak sevgiliden...
Atacakları bir serin koy,
Girecekleri güzel bir koyun arıyorlardı...


Oysa mavi ile sevgili zaten koyun koyunaydı...
Ta ki, aşkın ateşi üzerine öfke çökünceye kadar...
O an ne yakıcı bir kucak, ne vefalı sevgili kaldı,
Deli mavi çağlayan bir sel oldu,
Sevgiliyi gözyaşları ile kamçıladı, hırpaladı, boğdu...


Üç günlük öfkesi dindiğinde mavi devin,
Gün sıcak gülüşü ile ufukta göründü...
Sevgili üstündeki zebunluktan sıyrıldı,
Aşkına kaldığı yerden devam etmek için Mavi’sine sarıldı...
Ta ki bir sonraki öfke patlamasına kadar...

Mücahit Okur
e-posta: mokur@noktadergisi.com.tr