| Önsöz | Arama | Üyelik | Sohbet | Alış-Veriş | www.netyorum.com   
Ajanda
Seçtiklerimiz
Arşiv
Yazarlar
Yorumlar

Bölümler

Köşe Yazıları
Teknoloji
Sanat
Soru & Cevap
Dostluk & Sevgi
Eğlence
Geçmiş Zaman Olur ki

Konular

Sinema
Müzik
Kitap
Sözler
Oyunlar
Ürünler
Mekan
 
 
Reklam Fiyatları

İzleyici Mesajları

Elektronik posta :
bilgi@netyorum.com

 
 
Bu sayfayı arkadaşınıza göndermek için tıklayın.

 
 
Açılış sayfası yapmak için tıklayın.

Sık kullanılanlar listesine eklemek için tıklayın.

 

Eski Sayıları


MÜZİK ÖĞRETMENİ


 

Bir avuç bozuk para ve anahtarın çıkardığı ses koridorun öbür ucundan duyulduğunda, gelenin kim olduğunu rahatlıkla söyleyebilirdim. Önce gülümseyen yüzünün köşeden belirmesini sabırsızlıkla beklerdim. Yaklaştıkça, işine ve insanlara olan sevgisini hissederdim. Bu adam kimdi? Bu yüreğime en yakın tuttuğum öğretmenim Bay O’ydu.

O’nu yolda; kalabalığın içinde görseniz, dikkatinizi çekmezdi. Belki ikinci kez dönüp bakmazdınız bile. Saçları sadece kulaklarının üzerinde koyu bir halka oluşturacak kadardı ama öğrencileri için onun görünümü hiç önemli değildi. Benden sadece birkaç santim uzun boyu, öğrencilerin ona ne kadar imrendiğinin nedeni olamazdı. Onu yüce yapan, o yüce yüreğiydi. Kafamda onu canlandırdığımda aklıma gelen dış görünüşü değil, öğrencilere sergilediği sevgi ve saygıydı.

Bay O, herkese kendini özel hissettirirdi. Sevgisini paylaşmaya Caneyville İlkokulu’nun 5. sınıfıyla başlar; ama daha sonra ders bitse bile okulda kalır; ortaokul ve lise öğrencileriyle derse devam ederdi. Başkalarına yardım etmek için her gün belli bir zaman ayırırdı. Okula hep ilk gelen ve son giden olurdu. Okul bitince en az iki saat kalır ve çalışırdı.

Ben, onun öğrencisiyken, günün en sevdiğim bölümü Müzik dersleriydi. O’nda en basit bir parçaya bile canlılık katarak olağanüstü hale getirmek yeteneği vardı. Bana tek verdiği şey müzik aşkı değil başarma azmiydi de...

Ağzımı saksofona değdirdiğim ilk anda çıkan ses; sanki bir kamyonun klaksonunun sesine benziyordu. Ama o, onaylayan bir şekilde başını sallamıştı. Ne kadar çok çabaladığımı biliyordu ve bu, onun için çıkan sesten önemliydi. Hiçbir öğrencisini asla hafife almazdı. Hiçbir şey çalamayacakmışım gibi hissettiğimde, benimle çalışır, önerilerde bulunur ve zor bir parçayı kolayca çalabilmemi sağlardı. Bizim 5. sınıf İlkokul grubumuz Orta okul parçalarını rahatlıkla çalabiliyordu.

Çok kötü bir günümde, yüzümü gülümsetmişti. Eğer bana kahramanımın kim olduğunu sorsanız bu asla çok ünlü ve bilinen biri değil MÜZİK ÖĞRETMENİM olur.

Müzik ve diğer pek çok konu hakkında bildiğim herşeyi o öğretmişti. Benim yaşamıma bir yön vermişti ve bugün ben bulunduğum konumda olmamı ona borçluyum. O hep kalbimde taşıyacağım kişi olmuştur.

Brittany Hall

çeviren: Doğugül Kan
e-posta: gul_kan@hotmail.com

 

Yorum Ekle Yorumları Listele
161. Sayı önceki yazı 161. Sayı sonraki yazı
Dostluk ve Sevgi Önceki Yazı Dostluk ve Sevgi Sonraki Yazı
Her hakkı saklıdır. All rights reserved. netyorum.com © 2000-2005 İstanbul-Türkiye