Delikanlı çocukları olan biriyle evlenen her ebeveyn’in size söyleyeceği gibi, böyle bir aileye uyum sağlamak zordur. Özellikle de çocukları tanımak daha da zordur.

Onların evine taşındıktan çok kısa bir süre sonra, üvey oğullarımın radyolarının sesini, gece gündüz çok yüksek açtıklarını farkettim.

Yolun karşısında, Ruth adında yaşlı bir bayanın oturduğunu öğrenince, onları uyarmak zorunda kaldım. Ve çok yakında yaşlı kadının şikayete gelebileceğini anımsattım.

Yaşlı kadın, asla şikayete gelmedi. Aksine bir gün elinde ev yapımı bir ekme somunuyla bize geldi. Çok şaşırdım. Çünkü, evimizdeki ses ve yoğun trafikten şikayet etmesini bekliyordum. Oysa o, çok tatlı bir şekilde, ekmeği üvey oğullarım için yaptığını ve şimdi bu evde bir kadın görmekten çok mutlu olduğunu söyledi. Sohbeti sürdürdük ve bir süre sonra neden benim oğullarıma bu kadar sabır gösterdiğini anladım.

Ben, bu aileye katılmadan bir süre önce; bir gün, en büyükleri Nathan, Ruth’un çığlıklarını duymuş. Hemen yardıma koşmuş. Kocası felç geçiriyormuş ve yerde yatıyormuş. Nathan, ambulans gelene kadar onun yanında kalmış.

Ruth, Nathan’a kocasının hayatını borçlu olduklarını söyledi. Daha sonra,yaşlı adam uzunca bir süre tedavi için bir bakımevinde yatmak zorunda kalmış ve bu süre içinde Ruth evde yalnız kalmış.

80’lerinde yaşlı bir kadın olan Ruth, bahçeyle nasıl başa çıkacağını bilemiyormuş ve yakınlarında da ailesinden hiç kimse yaşamıyormuş.

Sonra bir gün, kocasına yaptığı rutin ziyaretlerden birinden döndüğünde, bahçedeki tüm işlerin yapıldığını görmüş. Eşim ve üvey oğullarım, iş bölümü yaparak bahçeyi düzenlemişler. Ruth onlara para önermiş ama kabul etmemişler. Bunun üzerine o da onlar için ekmek yapmış.

Onunla tanıştığımız o günden sonra, sürekli konuştuk. Ne zaman yardıma ihtiyacı olsa beni arardı. Yalnız olduğunda saatlerce sohbet ederdik.

3 yıl önce Ruth öldü. Ölümünden bir hafta önce kendini çok güçsüz hissettiğini söyledi. Şimdi ne demek istediğini anlıyorum. Gitmeye hazırdı.

Öldükten sonra malları satılırken onun saatini hatıra olması için ben satın aldım. Onu çok özlüyorum. Arada sırada o saati mücevher kutusundan çıkarıp bakarım ve Ruth’un, yeni bir üvey anne ve yeni bir eş olarak bana neler vermiş olduğunu anımsarım. Üvey oğullarımın hiç bilmediğim yönlerini bana göstermişti.

Onlar bir komşu için kendi işlerini bırakıp komşusunun işlerini yapan çocuklardı. Onlar, hayatta neyin önemli olduğunu bilen çocuklardı.

Ruth, bana bunları gösterdiğin için sana sonsuz teşekkür ediyorum.

Erin Webb Bennet

çeviren: Doğugül Kan
e-posta: gul_kan@hotmail.com