Bir Temmuz Perşembesi sabahı, kızımı okula bırakıp döndüğümde, telesekreterden bir mesaj aldım. Komşum Maria, hemen onu aramamı istiyordu. Sesi titriyordu; o yüzden önemli bir şey olduğunu anladım ve hemen onu aradım. Bir telefon mesajının bu kadar çok kişiyi bir araya getireceğini bilemezdim.

Telefonda, hem komşumuz, hem de arkadaşımız olan Betty'nin; eşi ve dört küçük çocuğuyla gittiği tatilde ani bir rahatsızlık sonucu öldüğünü öğrendim. Bu aile için korkunç bir kayıptı. Bizler için de tabii... Çünkü Betty, hem komşular arasında hem de çevrede pek çok yardım çalışmasında görev almış bir insandı.

Her zaman "Asla insanlara hayır demeyin" derdi. Çok seven ve çok fedakar bir kadındı.

Saatler ilerledikçe, giderek artan sayıda insan Maria'nın evinde toplanmıştı. İlk telefondan sadece beş saat sonra Maria'nın evinde bir sürü komşu ve arkadaş toplanmış, arkadaşımızın ailesi için neler yapabileceğimizi konuşuyorduk.

Birisi, önümüzdeki üç ay için uygulanabilecek bir yemek planı hazırladı ve umduğumuzdan daha çok gönüllü bulduk bu iş için.

Komşulardan bir başkası ise, alışveriş işini halledecekti. Böylece Betty'nin çocukları ve kocası geldiklerinde boş raflarla karşılaşmayacaklardı.

Bir grup komşu ise, çocukların eğitimleri için gereken parayı tartıştılar.

Diğerleri de evin ve bahçenin temizliği için plan yaptılar...

Grubun biri, birbirlerine kolaylıkla ulaşabilecekleri telefon numaraları ve mail adreslerini toparladı ve diğer üyelere dağıttı. Böylece iletişim çok kolay olacaktı.

Aile, geri döndüğünde, herhangi bir durum için sadece birimizi arayacaktı; bizler oluşturduğumuz telefon zinciri ile birbirimize haber verecektik.

Tüm komşular bir arada, daha önce bizler için fedakarlıklar yapmış olan bir arkadaşa, bir komşuya, bir anneye yardım etmek için çırpınıyorduk.

Ancak; bu, komşuların ilk kez bir araya geldikleri bir olay değildi.

Ben hamileyken ve eşim koltuk değnekleriyle yürümek zorunda kaldığında; komşularımız kapımızın önündeki karı kürümüşlerdi.

Yine komşularımızdan bir bayan göğüs kanserine yakalandığında, onun için bir yemek düzenleyip, para toplamışlardı. Ve buna benzer pek çok olayda komşular bir araya gelebilmişlerdi.

Şimdi buraya oturmuş bunları yazarken düşünüyorum. Eğer benim ya da ailemin başına kötü bir olay gelecek olsa, biliyorum ki bize yardım edecek insanlar var. Bu kasabada ve bu insanların arasında yaşamak çok büyük bir mutluluk.

İnternet'ten Brenda'dan

çeviren: Doğugül Kan
e-posta: gul_kan@hotmail.com