SADECE KENDİSİ BİLİR KİŞİNİN
kiminin öksüz düşleri yalar
kayaları ,
kıyıya vurmuş birkaç parça anı da ,
silinir anlamlar ....
hatırlamanın o buruk sorgusunda ,
kaybolur artık sitemler
yıkılır kurulan köprüler, kırılır kalemler…
dönülmez kararlar arifesidir .
günlerde yaşanır kargaşa ,
beyinler yerleşir sonra .....;
kaybolmaz, hiç kaybolmaz….
bir Orhan Veli şiirinde ki sadelikle
içilir bir demli çay ,
filtresiz sigara eşliğinde….
yürünür uzun uzun patikalar ,
karlı çam ağaçlarıyla dolu ormanlarda ....
beyaz dantel örtüler süsler, çatıları, ağaçları ,
belki de evreni
saçaklarda ki buzlar misali sivridir
düşünceler .
Acıdır ,
acı verir…
Kışlar bitirir içimizdeki özlemi bilirim
Bahara dek .....
yeniden, yeniden, yeşerene dek ....
haykırır yüreğinin bir ucundaki kalıntılar ,
kimlerden, nelerden kalmışlardır?
SADECE KENDİSİ BİLİR KİŞİNİN
gizli sır dolu bir haykırıştır bu…
kayalar ; sivri, yuvarlak ,
durur dalgaların önünde ,
onurla .....
insanlar ; sinirli , hassas , duygulu ,
durur insanların önünde ,
onurlarıyla….
Kışlar , yine kışlar ; beyaz karlar….
ekmek kırıntılarını arayan ürkek , titrek , kuşlar ,
serçeler , denize yakın evlerin çatılarında ki martılar….
simgeler beynimde ki düşünsel kışları ,
ya… baharlar….onlar simgelenemezler…..
tasvir edilemezler bir şairin dizelerinde
çizilemezler bir ressamın fırçasında
bir melodi hiç değildir…..
Baharlar sadece yaşanırlar ....
SADECE KENDİSİ BİLİR KİŞİNİN
Oya Öztürk
e-posta:
oyaozturk@netyorum.com
|