Sonbaharın hüznüyle yüklüydü bulutlar …,
Ağladılar…, Ağladık.., Ağladık…
kıramadık bir türlü zincirlerimizi ,
pranga mahkumlarıydık ,
bir türlü geçemedik karşı kıyıya ,
baktık , sadece seyrettik ,
hayal ettik
kıramadık bir türlü zincirlerimizi
bu kocaman dünyada ,
ormanlara girip kaybolmadık .
hep yolları çiziyordu kılavuzlarımız,
hep bilinen, daha önce gidilmiş yerlerde geziniyorduk .
derin okyanuslar haramdı bize ,

Biz güneşin çocukları olmalıydık .
Ama ;
biz insandık; sadece ,
korkularımız vardı .
ürkektik….
yarınlara kuşkuluydu bakışlarımız .......

Velhasıl;
adeta fotokopiyle çoğaltılıyordu yaşamlarımız ,
Yaşamıyor.......,
Yaşatılıyorduk .

İşin özü bu….
Ya yaşarsın…..?,
Ya da yaşatılırsın……?,

Oya Öztürk
e-posta: oyaozturk@netyorum.com