Kayıp bir aşkın özlemi ruhu karartabilir. Gündüz veya ay ışığında onu görmek istemek, acı verebilir. Ve işte bu benim yüreğimde hissettiğim şey. Yürüyüşü tanrının; gözleri ise kumrunundu. Bu dünyada , onsuz kaybolmuştum. Dokunuşu ve sesi sonsuzluk öpücüğü ve oluşan sözleri...

Kollarımda öldü ve bunun acısı asla bitmeyecek. Bazı geceler onun yanımda olması için ağlayarak dua ederim fakat elde ettiğim tek şey yalnızlık... Keşke birisi bu ateşin kalbimi nasıl da yavaş yavaş yaktığını bilse. Göz yaşlarım sadece onun ve gülümsemelerinin hatıralarıyla dolu.

Bunun tedavisi yok, sadece Tanrının saatine kalmış. Hala ona söylemek istediğim, azıcık zamanda yapmak istediğim bir çok şey var. Parka doğru yürümek, kuşlar rüzgarla özgürce uçarken, elini tutmak ve dalgalar kıyıya vururken kumsalda aşk yapmak ... O, benim gerçek aşkımdı ve onun gidişini görmek, ruhumu öldürüyor.

Zamanını güzel geçirmesi için, her şeyi yaptım; hatıralardan, hikayelerden bahsettim, evimizin dışındaki ağaçlıklara gittik ve benimle evlenmesini teklif ettim. Fakat çoğu zaman onun sadece günden güne erimesini izleyebildim ve onun öldüğü gün, hayallerimizin mumlarını bir daha yakmamak üzere söndürdüm.

Burada olduğum sürece her zaman yeniden buluşacağımız günü bekliyor olacağım. Geçmişin getirdiği göz yaşları geçecek ve geleceğin mutluluk göz yaşları bize yol gösterecek. 
 

Tray David Bowden
Çeviren: Şula Karaarslan

Not: Bu çalışmayı bize ulaştıran Sayın Doğugül Kan'a teşekkür ederiz.