Onların
sararmış sarkıtlarını kırmadan
dokunmadan uçlarındaki
kin damlalarına
ellerinle çeke çeke
kurumuş duygularını
bulaştırmadan başkalarına
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.

Onların
düşürmeden varlıklarını
ayak altlarına
bayır aşağı kaydırmadan
özlerini
dimdik tutarak bakışlarınla
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.

Onların
hırslarındaki
karışıklıkları dağıtarak
sererek önlerine
utandırıcı kimliklerini
geçmişlerinde gezinmeden
ve belirsizliklerinde ezilmeden
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.

Zamanın üstünde
senin duyguların
hiç endişelenme
belirsizse yarın
kirlenmiş manzaralar karşısında
« kendilerini görsünler » diye
silkele yansımalarını
üzerlerine.
onların
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.


 

Üzeyir Lokman Çaycı
e-posta: uzeyir.cayci@wanadoo.fr
Versailles - 12.12.2002