Kimselere diyemedi,
Saçlarım beyazlayacak diye
Sanki binmiş beyaz bir taya
Rüzgar esiyor, tay koşuyor,
Dilediği yerlere gidiyor

Gözlerindeki yaşı hep yüreğinde biriktirdi
Ellerine dikenler battı çıkmadı hiç sesi
Etini delse parçalasa da gül dikeni
Yaşlar hep yüreğinde kaldı
Yolcu yoluna devam etti

Yüreklerin en güzeli
İçi sevgi dolu geldi
Kavuşmayı ayrılıkta buldu
Sevgiliyi özlemeyi tercih etti
Yar söz ettin
Yarine söz verdin
Oysa sevgiliye özlem hiç biter miydi

Ey Yar,
O artık ölümü tanıyor
Yeşil bahçeyi biliyor sayende,
Sevgin tattırdı ona bu duyguyu sayende
Sevdiğine pişmanlığından değil
Sevdiğine sevdasından sitem ediyor
Yar ! Sen gel yine de sev, inat etme
Yar sevildiğini bilsin
Garip bir sevgi dilencisi işte, bırak sevinsin

Ok mu, Söz mü öldürür Yari
Söz dediğin
Ölümü özletir
Ok söze tercih edilir
Aşk bir kördüğüm
Çözmek yiğidi özletir,
Kör kuyu dediğin dünya
Ne sevdalar döndürür, ne de sevgiliyi geri getirir

Benliği öyle alışmış ki özleme
Sanki bütün düğümler boğazında üst üste
Son gün geldiğinde
Sevda rüzgarları son nefesinde
Gizlediği son sözler üflenecek nefesinden senin kalbine

İşte! o, tek bir söz
Tüm ömrünün ümidiydi,
Buna karşılık sadece sessizce bekledi
Artık duymuştu kulakları
Düğümlerden kurtulmuştu gözyaşları
Kalbi taş ise ne desin Tanrı
Hala söz ediyor
Duymamazlık yapamıyor kulakları
Yarin baldan tatlı dudakları
Zehir içirdi, bilemedi yandı kavruldu dudakları

Beyaz tay büyüdü artık yaşlandı
Yolcusu eğerine bağlı,
Yol kısaldı, ama yokuş arttı,
Yolcu, kimi taşlara, kimi kayalara çarptı
Garip tamamlıyor parçalanmış hayatını...

Yari senden, seni yardan, Tanrı mahrum etmedi
Hıçkırığı Tanrı duydu
Ama duymadı zalim Yari,
Takılmış bir tek söz mü diye
Dönen dolap gibi
Bilmez mi kırık kalbi, kırar kırık kalpleri

Özümüz bir sözümüz bir dedik
Doğruya sevgiyle inandık
Sözlerin hedefi kalptir
Bunu tüm dünya bildik, anladık
Kaderi yazan değil bu yazının hesabını verecek
Hiç sevmedin, özlemedin mi? de
Sözlere kıyayım derken
Dağlara kar yağdırdın
Yarine kıydın Yar...

Hiç sözün kalmadıysa
Yarine verdiğin söz var.
 

Daruma - 11.12.2002