| Önsöz | Arama | Üyelik | Sohbet | Alış-Veriş | www.netyorum.com   
Ajanda
Seçtiklerimiz
Arşiv
Yazarlar
Yorumlar

Bölümler

Köşe Yazıları
Teknoloji
Sanat
Soru & Cevap
Dostluk & Sevgi
Eğlence
Geçmiş Zaman Olur ki

Konular

Sinema
Müzik
Kitap
Sözler
Oyunlar
Ürünler
Mekan
 
 
Reklam Fiyatları

İzleyici Mesajları

Elektronik posta :
bilgi@netyorum.com

 
 
Bu sayfayı arkadaşınıza göndermek için tıklayın.

 
 
Açılış sayfası yapmak için tıklayın.

Sık kullanılanlar listesine eklemek için tıklayın.

 

Eski Sayıları


ANNE ve BABA SEVGİSİ


 

Kızımın babasıyla boşandıktan sonra, babası bizi bir daha hiç aramadı ve bu küçük kızımı korkunç derecede incitti. Çünkü o zamanlar daha 4 yaşındaydı.

Babasını hiç görmemesini anlayamıyordu. Ve ona tam olarak neler hissettiğimi de anlatamıyordum. Çünkü babası bencilce davranmıştı. Ama sonsuza dek onun babasıydı. Bunu dört yaşında bir kız çocuğuna nasıl anlatabilirdim ki?

Kızım oyuncak ayılara bayılıyordu. Hele göbeğinde bir gökkuşağı olanı vardı ki... Bir oyuncakçı dükkanına gidip öyle bir ayı almak istedim. Ama göbeğinde gökkuşağı olanların hepsi satılmıştı. Ben de onun yerine göbeğinde dört yapraklı bir yonca olan "Şans Ayısı" nı aldım. Onun da beğeneceğini umarak.

Onu, küçük kızıma verirken; bu ayının anne ve babasından ona; onu, ne denli çok sevdiklerini gösteren bir armağan olduğunu söyledim. Ama anne ve babasının artık birbirlerini sevmediklerini de ekledim.

Her gece onu yatırdığımda, ayısını da kucağına veriyor ve "anne ve babanın seni ne kadar çok sevdiğini unutma" diyordum.

Ona, o ayıyı aldıktan aşağı yukarı altı ay kadar sonra bir gün koşarak eve geldi; elimden tuttu ve beni yeni bir arkadaşına götüreceğini söyledi.

Çocuk parkındaki salıncakta ,bir çocuğu sallayan bir bayan vardı. Çocuğun Down Sendrom'lu olduğunu gördüm.

Kızım beni o bayanla tanıştırdı: "Bu annem"

En yakındaki bank'a oturup bayanla konuşmaya başladık. Hayır kurumlarının verdiği yardımlarla yaşıyorlardı. Kocası "mükemmel" olmayan bir çocuğun babası olmayı kabullenemediği için onları terk etmişti.

Çocuk mutluydu ve annesinin ona iyi baktığı belliydi. Eski ve ikinci el olduğu belli olan giysilerinin içinde kıkırdayıp duruyordu.

Kızım: "Anne,onun hiç oyuncağı yok. Ona bir oyuncak verebilir miyim?" dedi.

"Gerçekten istiyorsan tabii..." dedim.

Eve doğru koştu ve birkaç dakika sonra elinde ayısıyla döndü.

Şaşkınlıktan nefesimi tuttum, çünkü bu ayının onun için ne demek olduğunu biliyordum.

"Ona verebilir miyim, anne?" diye sordu.

"Sen bilirsin" dedim.

Kızım, ayıyı çocuğun kucağına koydu ve kollarını ona doladı.

"Bu, anne ve babanın seni ne kadar çok sevdiğini anımsatmak için..." dedi.

Oyuncak ayı bizim evdeki görevini bitirmişti ve benim akıllı kızım artık onu bir başkasına vermenin zamanı geldiğini biliyordu.
 

internet'ten çeviren: Doğugül Kan
e-posta: gul_kan@hotmail.com

 

Yorum Ekle Yorumları Listele
125. Sayı önceki yazı 125. Sayı sonraki yazı
Dostluk ve Sevgi Önceki Yazı Dostluk ve Sevgi Sonraki Yazı
Her hakkı saklıdır. All rights reserved. netyorum.com © 2000-2005 İstanbul-Türkiye