| Önsöz | Arama | Üyelik | Sohbet | Alış-Veriş | www.netyorum.com   
Ajanda
Seçtiklerimiz
Arşiv
Yazarlar
Yorumlar

Bölümler

Köşe Yazıları
Teknoloji
Sanat
Soru & Cevap
Dostluk & Sevgi
Eğlence
Geçmiş Zaman Olur ki

Konular

Sinema
Müzik
Kitap
Sözler
Oyunlar
Ürünler
Mekan
 
 
Reklam Fiyatları

İzleyici Mesajları

Elektronik posta :
bilgi@netyorum.com

 
 
Bu sayfayı arkadaşınıza göndermek için tıklayın.

 
 
Açılış sayfası yapmak için tıklayın.

Sık kullanılanlar listesine eklemek için tıklayın.

 

Eski Sayıları


ÖYLECE GİTTİN


Gittin...
Ben arkandan sadece baktım.
Oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
"Gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen, sönecek içimdeki ateş ve
bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen, karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim"
diyecektim sana; konuşamadım...
Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım.
Öylesine acıdı ki içim;
tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden; ağlayamadım...
Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa.
Tutkum seninle olmaktı,
tutkum teninde erimek,
tutkum hayatı seninle,
sadece seninle paylaşmaktı; anlatamadım...
Gittin...
Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden.
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?
Ürperirdin yine biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini,
gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu; tutamadım...
Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin.
Sen adım adım uzaklaşırken benden,
çöküp kaldı bedenim olduğu yere.
Nice terk edişlere dayanan bu yürek
bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben, kalkmalıydım; kalkamadım...
Gittin...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum; hazırdım gidişine.
Kaçak zamanları yaşıyorduk.
Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense gidişinin ertesi günü
hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım; başlayamadım...
Gittin...
Bir şey söyledin mi giderken?
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "Seni Seviyorum" dedin mi?
"Bekle beni, döneceğim" diye umut verdin mi?
Beynim öylesine uğulduyordu ki; duyamadım...
Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi.
Binlerce kilometre uzakta da olsan,
iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden,
bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım; kurtulamadım...
Gittin...
Unutulanların arasına katılmalıydın.
Anıları bir sandığa koyup
hayatı bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı,
bu sevdadan vazgeçmeliydim; yapamadım...
Gittin...
Bir okyanusun ortasında,
tek küreği kaybolmuş sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
Bil ki sevmekten vazgeçmedim seni,
bil ki seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde.
BİL Kİ SENİ...
UNUTAMADIM...

Not: Sayın Zeynep Naz'a teşekkür ederiz.

 

Yorum Ekle Yorumları Listele
119. Sayı önceki yazı 119. Sayı sonraki yazı
Dostluk ve Sevgi Önceki Yazı Dostluk ve Sevgi Sonraki Yazı
Her hakkı saklıdır. All rights reserved. netyorum.com © 2000-2005 İstanbul-Türkiye