HAYATIN İÇİNDE BİRAZCIK
MUTLU VE İYİ OLABİLMEK
Hayatın içinde tatlı acı günler hep var.
Bazen şiir okurken kulağıma bir müzik sesi gelir.
Belli belirsiz.
Bu bazen gitar tellerinden bazen de piyano tuşlarından...
Bunun ne olabileceğini düşünmüşümdür çoğu zaman...
Çünkü etrafta açık bir radyo ve teyp yoktur.
Okurken duygularım o kadar yoğunlaşır ki,
Şiir bir müzik olmuştur.
Sanki dünyanın en güzel, en yumuşak melodisi.
Oysa onları yazan insanlar
Belki de çok acı anılarını,
Izdıraplarını,
Hayatın içinde debelenip durduğu günlerini şiir haline getirmiştir.
Bu ızdıraplı, acı hatıralar yaşanırken neden şiir gibi gelmiyor da
Mısralarda güzelleşiyor acaba!
Belki de yaşamı şiir gibi algılasak
Acı hatıralarımızın acısı azalacak.
Yaşarken göremediğimiz güzellikleri görmek
Daha kolay görünecek bizlere.
Ya da değiştirilemeyecek sonlar
Boşuna zorlanmayacak,
Varolan; iyi ve kötü yanlarıyla olduğu yere bırakılacak...
Kabullenmeyi yenilgi olarak kabul etmemek gerekiyor.
Ama bu bir oyunsa yenilgiyi de kabullenmek gerekiyor.
Kabullenmenin yaşanacak sıkıntıların dozajını / etkisini düşürerek,
daha mutlu, daha sağlıklı düşünceler getireceğinden eminim.
Ya savaşlar, hırslar...
Hayaller, umutlar, sevgiler...
Ya mutluluk...
Ya hatıralar...
Ya da gerçekler...
Kolay mı bu duygulara sırt çevirmek.
Hayır... Asla kolay değil...
İnsan olmanın güzelliği de işte burada.
İyi bir insan olmak aslında çok zor.
Kendi için değil,
Kendisini yerine koyarak
Başka insanları düşünebilmekte güzellik, iyilik.
Karşılığında kendine dönecek iyiliği düşündüğü için değil
Karşılığında vicdanında duyduğu huzur için iyilik.
Huzur ve mutluluk fazla geldiğinde şımarıklıkta, hep galip ayrılmakta,
gururda değil,
Huzuru ve mutluluğu paylaşmakta iyilik.
Hep kendine karşı saygı beklemekte değil
Her konuda saygılı olmakta iyilik.
Fedakarlığın dillerde dolaşanı değil,
Yüreklerde oluşanı iyilik.
Almadan, beklemeden, verebilmek güzellik iyilik.
Boş veya dolu sürekli konuşmakta değil,
Dolu dolu susmakta bazen iyilik...
Olgunluk yaşta değil,
Her yaşta olgun düşünebilmekte iyilik.
Bazen de çocuklaşıp gülmekte, güldürebilmekte iyilik.
Sevgi duymakta, sevginin her türlüsünü yüreklerde taşıyabilmek iyilik.
En önemlisi de bütün bunların iyilik olduğunu düşünmeden
Doğal davranabilmekte iyilik.
Daruma - 11.9.2002
|
