BİR TANEM, BABACIĞIM
Ben Seni kaybettim,
Yokluğun ise alışkanlık haline gelemedi,
Ama Babalar Günleri alışkanlık, hala kutlanıyor,
Sana hediyem Kuran’dan Dualarım,
Artık elini öpemiyorum,
O yeşil bahçeye geldiğimde
Artık hep baş ucunda duruyorum.
Beni görmeni istemiyorum,
Gözlerime bir hüzün yerleşti ki hiç sorma,
Sen babasın anlarsın, tanırsın beni,
Dertleşmek istiyorum aslında, ama konuşamıyorum,
Sana hiçbirşey anlatmadığım zamanlarda
Sen ise anlatmışcasına konuşmalar yapardın bana,
O engin tecrübelerin hemen yolumu açar,
Yönümü belirlerdi.
Merak etme bir tanem
Ben kaybolmadım, yönüm yine senin öğrettiğin,
Ama sen kayboldun,
Annem resimlerini elinden düşürmüyor, cebinde taşıyor,
Ben ise bakamıyorum,
Öyle güzel, öyle yakışıklı, öyle öyle uzun boyluydun ki...
Seni hiç kimseler yenemez, sana hiç kimse dokunamazdı,
Öfkene yenik düştüğünde ise herkes çok korkardı,
Çocukluğumda, o anları gözler, o küçücük bedenimle yanına sokulur,
Büyük bir risk alırdım, bazılarına göre,
Kızacağını düşünmeden, yanaklarını öpücüklere boğardım,
Senin için durum ne olursa olsun, her şey biter,
Gözlerindeki sevgi ve o yumuşacık yufka yüreğin öfkeni yenerdi.
Öyle güçlü öyle ölümsüz olduğunu sanırdım ki,
Ben babasına aşıklardandım,
Oysa Tanrı hastalığı bahane etti,
Şimdi boğazım düğüm, düğüm,
Gözlerim yaşlı,
Dokuz yıl önce, ilk günkü acı içimde
Herkesin bir gün yaşayacağını, yaşadığını yaşıyorum
İçim titriyor, Seni çok özlüyorum
Babalar günün kutlu olsun
Benim en büyük aşkım, Canım Babacığım...
Daruma / 30 Mayıs 2002
|
