Kaybedenlerdenim, kaybedenlerden
Kaybettiğini dimdik ayakta söyleyenlerden,
Sen ise
Her kaybedenin karşısında bir kazanan olduğunu düşünenlerden
Yüzüme baksan, gözlerime baksan,
Fırtınalar mı yaratacağım zannediyorsun,
Rüzgarın beni önüne katar sürükler mi zannediyorsun.
Yine kaçsana,
Bu yakışır sana.
Karşılıksız seviliyorum diye biliyorum gururlanıyorsun,
Sevgiyi paylaştırdım,
Bu gurur seni yanıltıyor artık, anlıyor musun
O önemli günler, sıradan günler
Aslında sen kaybettin biliyor musun
Sana verilecek kuru bir merhabaya hazır mısın
Herşeye rağmen bir dostun var bilmem farkında mısın.
Defter artık kapandı,
Üstüne beyaz bir kurdele takıldı
Bu senin hediyen, çoktan sana postalandı,
Duydun mu! kapın çalındı.
Şimdi ellerinde bir defter,
Sen de kaybedenlerdensin kaybedenlerden
Kaybettiğini öğrenince
Sessizce kendine söyleyenlerden
Haykırıyorsun ama kimse duymuyor
Telefonların başında saatlerce bekliyorsun
Ama istediğin telefon gelmiyor,
Artık telefonların çalmasını istemiyorsun
Ama çalıyor,
Şarkılar hatırlatıyor, dinlemek istemiyorsun
Ama çalıyor
Çalışırken kalem elinde kalmış,
Dakikalar geçmiş; ama daha bir nokta bile koyamamışsın,
Sana söylenen herşeyi duyuyor
Ama cevap veremiyorsun
Herkes uyuyor
Ama sen sabahlara kadar dolaşıyorsun
Gururun kırılıyor,
Boynun bükülüp, kalbin ağrıyor değil mi
Biliyorum, anlıyorum seni
Gülerken göz yaşlarını içinde saklamak çok ağır
Buzlu camlardan dünyayı görmek çok zor
Özleyeceksin sevgiyi
Şimdi iyi dinle beni,
Ama çok iyi!
Bu aşık olmanın bir bedeli,
Tanrı’ya sığın, bana çok yardım etti
Hatırlar... Anlatmıştım ona seni...
Birlikte hazırladık sana bu hediyeyi.

Daruma