Akbabalar bin yıl, 
kelebekler bir mevsim yaşarlarmış, 
ki aşk da kısa ömürlüdür, 
başlar gibi biter yaşanmışsa eğer... 

Söyle! Ey içimdeki beyaza göz kırpan, sarı benekli kelebek! 
Bir mevsimde kaç güle çaldırdın pırıltılarını?
Solmuş bir güle bakarken hiç gözlerin buğulandı mı?
Yanağını dayadın mı cama, inci taneleri gökten düşerken? 
Gözyaşların süzülürken yanaklarından, 
süzülen inci taneleriyle yaren oldu mu hiç? 
Kamaştı mı hiç gözlerin, yıldızları sayarken, 
mehtabın taa yüreğinden söküp fırlattığı halelerden?
Ve saydın mı kaldırım taşlarını, 
gecenin sahipsiz saatlerinde yürürken yolda? 
Sıkıldın sorularımdan değil mi kelebek? 
Tanırım seni, cevaplanmamış sorularındır seni özgürce kırlarda uçuran...
Olsun; ben sorayım sen ağla, sen ağla ben güleyim... 
Geceyi bilirsin, değil mi kelebek?
Peki gece hiç bitmeyecekmiş gibi geldi mi sana da?
Günün karasında, gözünden yüreğine uyku damlarken 
onu unuttuğun oldu mu?
Gece ve gündüz, ak ve kara...
Sen demez miydin "geceyi gündüz, karayı ak yaşamalı...". 
Belki de, her şey renginde yaşanmalı değil mi?
Yoksa birlikte olmak varken aydınlık ve karanlık niçin ayrılsın birbirinden?
Onları ayıran rahmet-i sonsuz boyayamaz mıydı kainatı griye...

Merhaba gülen gözlü arkadaşım dudağındaki tebessümü kaybetmemişsin daha. 
Ne güzel dünyaya gülen gözlerle bakabilmek ve insanlara tebessümler saçabilmek senin gibi. 
Biliyorum üzülüyorsun donuk gözlerle karsılaşınca. 
Ne yapalım arkadaşım herkes senin gibi olamaz. 
Duyabiliyorum hayır olmalı dediğini. 
Haklısın arkadaşım aslında bütün insanlar senin gibi olmalı. 
Bilseler bir tebessümle neler yapabileceklerini; bir çocuğun gözlerindeki ışıltıyı bir tebessümle nasıl görebileceklerini, sıkıntılarla dolu bir insana nasıl dünyaları vereceklerini bilseler ve gülen gözlerin buzları nasıl erittiğini, kalpleri nasıl birleştirdiğini bilseler. 
Eminim onlarda senin gibi olmak isterlerdi. 
Ve sevgi saçıyorsun gülen gözlerinle arkadaşım. 
Saf ve hiç bir beklentisi olmayan bir çocuk gibi. 
Hayır arkadaşım sevgi sadece sevgiliye duyulmaz. 
Sevgi evrenseldir. 
Hiç kimse altın yığınları gibi kasasına kilitleyemez onu. 
Onun yeri kalplerdedir. 
Bir annenin kalbindedir onun yeri çocuğuna verebilmek için, onun yeri bir bahçıvanın ellerindedir sevgi tohumları saçabilmek için... 
Evet sevgi her yerdedir. Yeter ki sen onu bulmak iste. 
Sevgiyi bulmak kolay, zor olan onu elinde tutabilmekte. 
Unutma arkadaşım sevgiyi duyabilmekle de iş bitmiyor.
Sevgiyi göstermekte gerekir. 
Hayat kısa arkadaşım bugün olan yarın yok. 
Sevgiyi göstermek beklemeye gelmez, yarın çok geç olabilir. 
Elindekini kaybetmeden kıymetini bilmelisin. 
Biliyorum arkadaşım bana hak veriyorsun. 
Şimdi koş sevdiğinin yanına önce ona gülen gözlerle sımsıcak bir gülümse ve seni seviyorum deyiver içinden gelen en sıcak sesinle. 

Hayır bunlar komik şeyler değil arkadaşım. 
Seni seviyorum anne, baba, kardeşim, arkadaşım, vs. demek komik değil. 
Bu, senin gibi bütün canlılara karsı sonsuz bir sevgi duyan bir insan için hiç de zor değil.
 Sadece biraz cesaret arkadaşım. 
Bu yalnızca yüreğinin buz kapladığını zanneden insanlara biraz zor gelecektir ama onlarda senin gösterdiğin cesareti gösterdiklerinde, kalplerinde sevgi kıpırtılarını hissettiklerinde ve ağlamayı öğrenebildiklerinde  inan her şey onlar için ve bütün insanlar için daha güzel olacak.
Evet arkadaşım gülmek varken surat asmak niye, güldürtmek varken ağlatmak niye, güzel sözler söylemek varken kalpleri kırmak niye? 
Hayat çok kısa arkadaşım ve bu dünyadaki hiç bir şey kırılan kalplere değmez. 
Şimdilik hoşça kal arkadaşım yine gel. 
Yanına senin gibi gülen gözlü, yüreği sevgi dolu insanları alıp yine gel olur mu? 
Beni fazla bekletme çünkü yarın burada olamayabilirim. 

SENİ SEVİYORUM DEMEK İÇİN GEÇ KALMAYIN.

SENİ ÇOK SEVİYORUM...  

Not: Sayın Elâ Yalın'a teşekkür ederiz.