DOSTUM
Dostluk...
yaşanmamış aşkların bilinç altındaki dürtüsünü yenebilmek
ve yaşanabilmesini sağlamak için takılan bir maske değil...
karşıdan maddi veya cinsel faydalanmanın bir aracı hiç değildir.
Dostum...
içimi kapkara bulutlar kapladığında,
başımı omuzuna yaslayabileceğim...
onun içindeki kara bulutlar yüreğini kararttığında,
başını omuzuma yaslayabilecek insandır.
Dostum...
sıkıntıdan ellerim buz gibi olduğunda, ellerimi tutarak,
sevgisi ile taaa yüreğime kadar ısıtabilecek...
sıkıntıdan onun elleri buz gibi olduğunda, ellerini tutarak,
sevgim ile taaa yüreğine kadar ısıtabileceğim insandır.
Dostum...
işyerinde; bir bardak çayın...
veya bir fincan kahvenin içimi süresince,
"gönül ne kahve ister, ne kahvehane"
"gönül bir dost ister, kahve bahane..." diyen satırları hatırlayıp...
hayatın minicik bir parçasını paylaşabildiğim insandır.
Dostum...
bazen aynı "walkmen"de bir şarkıyı, bir türküyü;
bazen internetin sanal evreninde...
bir kaç satır fıkrayı, şiiri...
kokusunu alamasak bile, sanal bir gülü...
paylaştığımız insandır.
Dostum...
onun sosyal veya bürokratik tabakasından...
cüzdanının kalınlığından, cinsiyetinden,
inancından, mezhebinden,
siyasi düşüncesinden önce...
İNSAN OLDUĞU İÇİN SEVDİĞİM...
ve
BENİ İNSAN OLDUĞUM İÇİN SEVEN
İNSANDIR.
Not: Sayın Umut Yavuz'a teşekkür
ederiz.
|
