O durmadan kaçıyor, sen ardından gitmiyorsan; 
o günün her saatinde saklanıyor, 
sen yollara düşüp deli divane aramıyorsan; 
o sana acıların en büyüğünü tattırıyor, 
sen bundan en yüce hazzı duymuyorsan; 
Boşuna aldatma kendini, 
Onu sevmiyorsun demektir. 

Elindeki içki kadehinde, 
dudağındaki sigarada, 
okuduğun kitapta, 
mırıldandığın şarkıda, 
söylediğin şiirde, 
gördüğün rüyada
ve yaşaman için ciğerlerine doldurduğun havada o yoksa; 
Onun vazgeçilmezliğini anlamamışsan; 
Onu sevmiyorsun demektir. 

Renkler onunla değerlenmiyorsa, 
örneğin; onsuz
kırmızı kırmızılığının, 
mavi maviliğinin farkında değilse, 
beyaz yalnız o giydiği zaman güzelliğini haykırmıyorsa, 
sabahları onu görünceye kadar güneş doğmuyorsa
ve onsuz gökyüzü geceleri aya, yıldızlara hasret değilse;
 Onu sevmiyorsun demektir. 

O olmadığı zamanlar kalabalık içinde bile 
onsuz olmaktan gelen derin yalnızlığı duymuyorsan, 
onun karşısında bütün duyguların felce uğramıyorsa, 
elini tuttuğun zaman için titremiyorsa, 
yüzüne baktığın zaman başın dönmüyorsa;
 Onu sevmiyorsun demektir. 

Sokakta gördüğün her yüzde ondan bir şeyler aramıyorsan, 
güzel bir manzara, hüzünlü bir musiki onu hatırlatmıyorsa, 
uykudan uyandığın zaman 
yaşamakta olduğundan önce onu hatırlamıyorsan, 
omuzlarına dökülmüş saçları, 
bir sis perdesinin arkasında her zaman gülen, 
ışık saçan gözleri aklına gelmiyorsa, 
durup durup avuçlarının sıcaklığını özlemiyorsan;
 Onu sevmiyorsun demektir. 

O kendinden önce kim olmuşsa 
hepsini hiç tanımamışçasına
ve bütün hatıralarını, 
hiç yaşamamışçasına sana unutturamamışsa; 
bütün kişileri ve eşyaları bir kenara itip 
yeryüzünde tek insan olarak sana gelmemişse, 
onu en azından yaşamak kadar arzu etmiyorsan
ve yanındayken bile her yerini ayrı ayrı özlemiyorsan;
 Onu sevmiyorsun demektir. 

Dünyada yaşayan öteki insanların 
senin için hala bir değeri varsa, 
ona karşı tutumunu 
toplumun köhne ve manasız kurallarına göre ayarlıyorsan ve 
açık açık sanki var olduğunu haykırırcasına sevgini söylemiyorsan; 
Onu sevmiyorsun demektir. 

Yok, o senin için herşeyden değerliyse, 
gözünü yumduğun anda onu görebiliyorsan,
o bütün şarkılarda, bütün şiirlerde, bütün resimlerde ise, 
ona muhtaç olduğunu söylemekten utanmıyorsan, 
senin iten ve büyük sevgine karşılık vermeyeceğinden korkmuyorsan, 
bütün bencil duygularından sıyrılabilmişsen,
onun için her şeyi yapacak gücü kendinde buluyorsan, 
her hali sana ayrı ayrı güzel geliyorsa, 
karşısında kendini bir çocuk gibi hissediyorsan, 
istediği anda onun için ölebileceksen, 
onun için yaşıyorsan
ve yine bir gün onun için bildiğin bilmediğin 
bütün düşmanlıklara karşı koyabileceksen, 
o, her geçen dakika sende biraz daha büyüyorsa
ve kendi kendine onu kendinden bile çok sevdiğini
 bütün samimiyetinle, inanmışlığınla itiraf edebiliyorsan, 
bir dua gibi adını söylüyorsan, 
bir gün o seni hiç ama hiç sevmediğini söylese bile senin sevginde
azalma olmayacaksa,
ve ölünceye kadar onu aşkların en ölümsüzü ile sevebileceksen; 
işte o zaman;

 ONU SEVİYORSUN

 demektir. 

O sana sevmeyi, gerçek aşkı öğretti. 
Sen onu hep sevecek ve sevilmenin mutluluğunu tattıracaksın. 
O, hiç sen olmasan bile, seni bir parça sevmese bile...  

Ümit Yaşar Oğuzcan

Not: Sayın Canan Karanlık'a teşekkür ederiz.