Anlayamadım, ben mi suçluyum?
Anlatamadım mı, sana olan sevgimi..
Tutuştum yandım da sensiz her gece
Gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi
Her gün her dakika özledim seni
Dinmedi kederim senin yanında bile
Sustum hep gözlerine baktığım zaman
İsyan eden kalbimin çaresizliğiyle
Oysa neler düşünürdüm sen yokken
Neler söylemek isterdim kavuşunca
Ayrılık saati gelince ben biterdim
En kötüsü beni koyup gitmendi
O öyle bir yalnızlıktı ki anlatılmaz
O öyle bir çaresizlikti ki inanılmaz
Hep yarım kalmış heyecan hazlar içinde
Gözlerimde büyürdü kısa mesafeler
Ama çok yakında sevgilim....
Bütün teselliler uzakta kalacak

Çiçekleri solacak mı, aşk bahçemizin
Ne olurdu saadetlerin en büyüğünü
İşte ellerimde al diyebilseydin
Biliyorsun değil mi, asla gitmezdim
Benimsin kadınım, KAL!! diyebilseydin... 

Gülay Atilay
e-posta: gulay@atilay.com