PARKTA BİR ÖĞLEDEN SONRA
Bir zamanlar Tanrı'yı görmek
isteyen küçük bir erkek çocuğu varmış.
Tanrı'nın yaşadığı yerin çok uzak olduğunu biliyorumuş, bu nedenle
çantasına bol miktarda kek ve altılı bir paket meyve suyu koyup yola
çıkmış.
Evinden üç blok ötede yaşlı bir kadınla karşılaşmış. Kadın parkta
oturmuş güvercinleri izliyormuş. Çocuk kadının yanına oturup çantasını
açmış. Meyve sularından birini içmek üzereyken, kadının acıkmış
olabileceğini düşünüp ona bir parça kek ikram etmiş. Kadın minettar
biçimde keki almış ve çocuğa gülümsemiş. Gülümsemesi o kadar
güzelmiş ki, çocuk onu bir daha görmek istemiş ve kadına bir de meyve
suyu sunmuş. Kadın çocuğa tekrar gülümsemiş. Çocuk çok
sevinmiş.
Bütün öğleden sonra orada oturup hiç konuşmadan yemiş, içmiş ve
birbirlerine gülümsemişler.
Hava kararırken oğlan ne denli yorgun olduğunu farkedip kalkmış,
daha birkaç adım gitmişken geri dönmüş ve koşup kadına
sarılmış. Kadın da ona en güzel gülücüğünü göstermiş.
Çocuk evine dönüp kapıyı açmış ve içeri girmiş. Annesi oğlunun
yüzündeki sevinç ifadesini görünce şaşırmış.
"Bugün seni bu kadar mutlu edecek ne yaptın?" diye sormuş.
Çocuk, "Tanrı'yla öğle yemeği yedim" yanıtını vermiş.
Annesinin bir şey söylemesine fırsat vermeden eklemiş,
"Biliyor musun? Kadının gülümsemesi hayatımda gördüğüm
en güzel gülümsemeydi!"
Bu arada yaşlı kadın da neşe içinde eve dönmüş.
Oğlu, onun yüzündeki huzurlu ifade karşısında şaşkınlığını
gizleyememiş. "Anne, bugün seni bu kadar mutlu edecek
ne yaptın?" diye sormuş.
Kadın, "Parkta Tanrı'yla birlikte kek yedim" demiş. Oğlu
cevap vermeye fırsat bulamadan da eklemiş. "Biliyor musun,
düşündüğümden çok daha gençmiş."
Julie A. Manhan
Not: Sayın Merih Demirel'e
teşekkür ederiz.
|
