ÇATLAK KOVA

Hindistan'da bir sucu, boynuna astığı uzun bir sopanın uçlarına taktığı 
iki büyük kovayla su taşırmış. Kovalardan biri çatlakmış. Sağlam olan kova 
her seferinde ırmaktan patronun evine ulaşan uzun yolu dolu olarak 
tamamlarken, çatlak kova içine konan suyun sadece yarısını eve 
ulaştırabilirmiş. Bu durum iki yıl boyunca her gün böyle devam etmiş. Sucu 
her seferinde patronunun evine sadece 1,5 kova su götürebilirmiş. Sağlam 
kova başarısından gurur duyarken, zavallı çatlak kova görevinin sadece 
yarısını yerine getiriyor olmaktan dolayı utanç duyuyormuş.

İki yılın sonunda birgün çatlak kova ırmağın kıyısında sucuya seslenmiş;
"Kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum."

"Neden?..." diye sormuş sucu. 
"Niye utanç duyuyorsun?..."

Kova cevap vermiş; 
"Çünkü iki yıldır çatlağımdan su sızdığı için taşıma görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Benim kusurumdan dolayı sen bu kadar çalışmana rağmen, emeklerinin tam karşılığını alamıyorsun." 

Sucu şöyle demiş; 
"Patronun evine dönerken yolun kenarındaki çiçekleri farketmeni istiyorum."

Gerçekten de tepeyi tırmanırken çatlak kova patikanın bir yanındaki yabani 
çiçekleri ısıtan güneşi görmüş. Fakat yolun sonunda yine suyunun yarısını 
kaybettiği için kendini kötü hissetmiş ve yine sucudan özür dilemiş. 

Sucu kovaya sormuş; 
"Yolun sadece senin tarafında çiçekler olduğunu ve diğer 
kovanın tarafında hiç çiçek olmadığını farkettin mi?
Bunun sebebi benim senin kusurunu bilmem ve onu değerlendirmemdir. Yolun senin tarafına çiçek tohumları ektim ve her gün biz ırmaktan dönerken sen onları suladın. İki 
yıldır ben bu güzel çiçekleri toplayıp onlarla patronumun sofrasını 
süsleyebildim. Sen böyle olmasaydın, o evinde bu güzellikleri yaşayamayacaktı."

Hepimizin kendimize özgü kusurları vardır. Hepimiz aslında çatlak 
kovalarız. Kusurlarınızdan korkmayın. Onları sahiplenin.